Het kan je niet ontgaan zijn, het interview van Lance Armstrong. Het op zoek naar de waarheid in de wielersport begon vorig jaar pas echt. En de echte waarheid is nog steeds niet boven tafel. Zolang een journalist niet de juiste vragen stelt zullen we hier nog heel lang op moeten wachten. En zolang wielrenners of alles wat erboven hangt geen antwoorden geven, kunnen we naar de waarheid ook fluiten. Of naar wat wij graag willen dat ze zeggen…….  Nee is ook een antwoord. Voor iedereen die een beetje genoeg begint te krijgen van al het gepeupel hierover, heb ik nog een goede tip. Je leest gewoon even de goede column van Willem Holleeder in de Nieuwe Revu van deze week. Even goed lezen of laten voorlezen en je weet alles. Vooral de laatste 3 zinnen zijn ijzersterk. “De winnaar wordt veroordeeld omdat hij vals heeft gewonnen, terwijl de verliezer ook vals heeft verloren en niet wordt veroordeeld.” Misschien kunnen we dit jaar samen verslag gaan doen van de Tour de France? Stellen we om de beurt een vraag en echt wel dat ze gaan praten.

Ik ben zelf twee keer als ‘Tour-figurant’ in Parijs geweest. Een figurant is een toeschouwer. Zo zijn wij allemaal figuranten in het dagelijkse leven. Je speelt je rol en als het moet zet je een pokerface op.

Al die mensen die altijd langs de route van de Tour de France hebben gestaan, klapvee, figuranten. Met in de hoofdrol Lance Armstrong. Uren heb je staan wachten met je caravan halverwege de Alpe d’Huez. Je kinderen wilden liever naar het zwembad, maar jullie wilden zo graag de wielrenners live zien. Figuranten op de Alpe d’Huez. De kinderen graaien naar reclame materiaal en elkaar de hersens inslaan met plastic sponsor hamertjes. Iedereen vrolijk zwaaien naar de televisiecamera in de overvliegende helikopter. Figuranten. De cameraploegen leggen de leukste figuranten vast op film en in de avond zie je de hele familie als figuranten op de televisie. Als het hele circus voorbij is dan staan rond de Alp d’Huez alleen nog de koeien wat verdwaasd om zich heen te kijken. Zij hadden geen zin in een figurantenrol, zij hielden zich liever op de achtergrond. Zo dom als het achtereind van een koe gaat voor deze koeien niet op. Zij hadden al jaren door dat het niet normaal was dat Lance die gele trui weer droeg. Een waarheid als een koe, maar wie luistert er naar een koe?

Figurant, dat ben ik en dat ben jij, bewust of onbewust. We draaien allemaal mee in het grote toneelstuk van moeder aarde.

Vanaf morgen ga ik schrijven over alles wat ik de afgelopen week heb meegemaakt. Ik heb gelachen en verbaasd gestaan van wat ons landje is.