Het was weer even een bijzondere tijd… Een tijd met veel verjaardagen en allemaal uitgestelde feestjes. Ik ben zelf nog steeds bezig met wat mensen uitjes te plannen voor mijn laatste twee verjaardagen en het ziet ernaar uit dat wat terras dingen weer mogen binnenkort en dus hoera! Mijn reismattie was jarig en ik vond een passend cadeau voor haar. Bij zon en regen, je komt altijd een Fletcher Hotel op reis tegen… En zo werd er op haar verjaardag een grote Fletcher paraplu bij haar bezorgd en pret. Het ziet er gelukkig naar uit dat we ook weer meer leuke dingen kunnen gaan doen buiten de deur. Het was ook nog de dag van de zorg en verpleging en ik kreeg een bioscoopbon op mijn werk. De bioscopen zijn helaas nog dicht en pret. De bon was ook in te wisselen voor een film thuis op de buis… En verder waren het ook de weken van als samenwonen een stap te ver is… Het komt er dus op neer dat ik vanaf komende week weer op zolder woon en gezellig in mijn oude woonplaats. Ik mag vanwege de privacy niet schrijven over alle bijzonderheden en kort samengevat, mijn vriend gaat zichzelf herontdekken en dat kan nog wel even duren. We hebben dan ook in goed overleg besloten om elkaar wel te blijven zien als een soort van LAT relatie. De deur staat nog op een grote kier en pret. Ik red mijzelf wel en ik heb hem naar de juiste weg voor hulp geholpen en meer kan ik niet doen, bewust van… Het is jammer, dat wel en vooral jammer omdat ik een heule leuke baan had gevonden daar en ik nu een tijdje onderweg ben voor mijn baan. En de benzineprijs is nu ook nog hoog en pret… Ik heb al wel wat oplossingen bedacht en combinaties en zo kan ik voorlopig daar wel blijven werken. En zo lopen de dingen weer anders in mijn leven dan dat ik van tevoren had bedacht. Ik kan gelukkig nog wel vaak aan en bij de zee vertoeven en zijn woonplaats blijft wel mijn tweede verblijfplaats, bewust van. Ik wil geen eigen huis elders want ik heb alle ruimte alleen gewoon niet nodig. Het mooiste zou eigenlijk een soort van slakkenhuisje zijn op mijn rug. Daar waar ik ben klap ik mijn huisje uit, tja. Ik heb ook al zitten denken om mijn auto om te bouwen naar een slaapauto maar waar kan en mag ik dan staan in de nacht? Plannen genoeg dat wel en komt tijd komt raad. Of zoals in het boek van Pieter Omtzigt zo mooi staat… richt je blik niet omlaag naar de golven en wel omhoog naar de sterren.