Het jaar 2020, een jaar voor mij van keuzes maken, ongelooflijke moeilijke keuzes maken omdat het soms niet anders kon. Het leven met de dag en later in het afgelopen jaar het leven met de halve dag omdat de dingen zo vaak veranderden. Met een moeder op de corona afdeling is het de keuze maken, ga ik naar haar toe en met het risico om corona op te lopen of ga ik niet. Wij waren ons als gezin bewust van het risico. Mijn vader was zich bewust van het risico en na bijna 55 jaar huwelijk begrepen wij ook dat hij wel naar zijn vrouw toe ging. En als ik dan thuis kom op zondagavond en mijn vader ziek aantref dan had ik hard weg kunnen lopen. Ik had geen andere keuze dan te blijven en dingen te gaan regelen en een oogje op hem te houden op afstand in huis. Ik moest zelf ook even binnen blijven omdat ik hem naar de GGD testraat had gereden met de auto en we NIET in eigen gemeente terecht konden voor een GGD test… Het zijn van die dingen die niet zouden mogen gebeuren op zo’n moment. Ik ben onderhand wel een corona praktijk deskundige kerstmuts geworden. Ik had niet de fut om veel te schrijven. Een ding telt dan nog, gaan mijn ouders het redden of niet? Mijn moeder was al een hoopje mens en heeft het gered. Heel bijzonder als je mijn blog van het afgelopen jaar terug leest en wat zij allemaal heeft gehad. Mijn vader heeft het ook gered schrijf ik nu heel voorzichtig. Ik heb mij binnen wel vermaakt op Playa mijn Zolder en het was wel fijn dat ik weer naar buiten mocht. Het was echt een afschuwelijk jaar voor ons gezin met veel dingen, bewust van. En niet alleen voor ons, voor heel veel mensen overal op de wereld. En zeker voor de mensen die dierbaren verloren, het gemis blijft. En natuurlijk, ik heb ook veel dingen wel kunnen doen het afgelopen jaar, al waren het niet de dingen die ik van te voren wilde doen in 2020. Het meest hartverwarmende waren de mensen om mij heen en mijn reismattie en we zijn toch binnen eigen land nog een paar keer er kort op uit geweest. Wat een raar jaar 2020.