Het was een leuke week en ook de week van met het gezonde verstand bij vriendinnen afspreken thuis of buiten. Ik spreek met vriendinnen af een op een. En bij klachten of anders dan anders voelen dan gaat het bakkie doen niet door, zo doen veel mensen het in mijn omgeving. En dan nog, je weet niet waar je corona kan oplopen, gewoon zoveel mogelijk doorgaan. Ze hebben nu de musea dicht gedaan en ik moet nu voor mijn mentale welzijn naar het tuincentrum. Ik heb lopen te genieten van alle schilderijen met kerst en winter afbeeldingen en sommige met lampjes erin. Er stonden ook nep schilderijen voor buiten of binnen van Hollandse Meesters, enig zeg. En met een andere vriendin weer eens bijgepraat en door het bos gelopen bij Landgoed Zonnestraal in Loosdrecht. Ik las de geschiedenis en dat het vroeger een sanatorium was voor tuberculose patiënten, een zonnestraal… Een prachtige omgeving daar, zeker. Iedereen in mijn omgeving is eigenlijk heel erg positief en maakt er het beste van. Er is wel banenverlies en ik kan echt huilen als ik dan hoor dat mensen na tientallen jaren trouwe inzet, een afscheidspraatje krijgen via een video call. Onpersoonlijker kunnen we het niet maken, denk ik dan. Er gebeuren ook goede dingen en er is hier in de gemeente nu ook een corona testlocatie in een bus. En er doen heel veel mensen ook goede dingen door om te kijken naar de mensen die het nodig hebben. Ik had mij laatst toch weer laten overhalen om dit jaar mee te gaan naar het nu echte laatste concert van Rob de Nijs en het concert is nu omgezet naar volgend jaar, later dus en pret. Ik vond het een van de mooiste televisie momenten sinds lange tijd, Rob bij het programma Op1 afgelopen vrijdag. Een heel erg mooi muzieknummer, Wat Als Later Nu is. Er is soms geen later meer en met dit besef vandaag even een bloemetje met een engeltje wezen brengen bij een leeftijdsgenootje van mij met kanker. Vandaag, op de sterfdag 5 jaar geleden van een van mijn vriendinnen. Ik hoorde het An al zeggen vanuit het hiernamaals, je kan beter bloemen naar een levende brengen dan ze op mijn graf neer te zetten en pret. Ik ben mij ook bewust geworden van hoe moeilijk het is om te zorgen dat corona niet het huis binnen komt bij iemand die erg ziek is en graag nog even langer wil leven. De hele omgeving moet oppassen, eigenlijk net als ik op bezoek bij mijn moeder op de corona afdeling. En zo gaan achter alle deurtjes verhalen schuil en maken mensen er het beste van.