En zo rommel ik door in coronatijd. De meeste winkels hebben nu wel een verzoek om een mondkapje te dragen en in het straatbeeld zijn nu ook echt wel mensen met mondkapjes op te zien, bewust van… De geestelijke ellende is ook aan het toenemen, er gebeuren echt heule erge dingen, bewust van... Ik heb wel een iets groter corona besef omdat ik mijn kwetsbare ouders heb. En dan nog is niet alles uit te sluiten want het leven gaat wel gewoon door. Een van mijn vriendinnen zei de afgelopen week, jij speelt op dit moment mee in een soap met heule slechte acteurs. En zo voelt het af en toe ook en toch wel pret. Ik was en ben druk met beide ouders. Ik vroeg mij ook van de week af of mijn moeder al in de top 10 staat van meest geteste corona ouderen boven de 85 jaar? Is daar een grafiek van? Ik blijf strijden voor de menselijke belangen van mijn ouders en ik loop tegen een hoop onbegrip aan en daar heb ik het heul erg moeilijk mee. De mens als verdienmodel, bah! Ik los de meeste dingen wel op. De andere locatie waar mijn moeder tijdelijk naartoe moet, is niet naast de deur van mijn vader. Hij kan er dus niet komen want de regiotaxi gaat tot de 25 kilometer. Ik heb dus een Valys pas aangevraagd voor hem want dan kan hij wel een keer zelfstandig bij zijn eigen vrouw op bezoek. Deze taxi gaat wel buiten de regio en hij snapte er geen moer van, twee pasjes, tja pa, om het makkelijk voor jou te maken. En natuurlijk, ik rij hem wel naar mijn moeder toe voorlopig en ook als hij de pas heeft af en toe. Het zijn van die dingen, van die dingen. En zoals ik al eerder schreef, ik begrijp de coronatijd en de personeelstekorten en wat we nog wel aan goede zorg hebben in eigen land. Ik kreeg van de week van iemand in mijn omgeving te horen dat ik beter mijn mond kon houden. Er is in mijn ogen niets mis met opkomen voor kwetsbare ouders en ik blijf altijd netjes tegen mensen met een duidelijke onderbouwing erbij, bewust van…
