En zo is de laatste dag alweer aangebroken van het vierdaagse vakantie uitje in coronatijd. We hadden van de Duitse toeristen in eigen land al geleerd hoe een mondkapje te dragen als je hem niet aldoor op hebt en zo togen wij met een mondkapje om de arm naar Duitsland. We gingen naar Kasteel Bentheim en dat was buiten en binnen, dus mondkapje op en mondkapje af, het voelde als een zonnebril op en af doen voor mij. Het dragen van een mondkapje went wel snel en ik gebruik hem af en toe in Nederland ook maar dan wel op de zorgmanier, dus een keer opzetten en niet meer aankomen en weer afzetten. Het is zo als het is en zoals mijn vader zegt, in de oorlog zaten wij binnen en jullie zeiken over een mondkapje bij de deur uit gaan om leuke dingen te doen… Het is gewoon te hopen dat het virus volgend jaar is uitgedoofd in de lente. De economische impact is enorm, bewust van. Ik sprak in Duitsland met een vrouw van een kerstwinkel en zij had nog niets vernomen over de kerstmarkten, wat doe je met de inkoop? En zo zitten tal van ondernemers te hannesen met hun inkoop en personeel, wat gaat wel door en wat niet? Ik zou het zelf van maand tot maand bekijken, het woord zekerheid bestaat even niet meer als het al bestond. En heel veel dingen kosten maanden voorbereiding om het te organiseren, carnavalswagens maken, bloemenshows, culturele evenementen. Deze dingen kunnen ook adhoc en zonder een auto vol papierwerk en vergunningen, anders denken. Ik zie eigenlijk nog maar weinig veranderingen om mij heen en volgens mijn reismattie willen mensen het oude houden, zoals het was, tja. Nou het zou over het kasteel gaan… In Kasteel Bentheim logeerde vroeger onze Koningin Emma en Bentheimerzandsteen is terug te vinden in ons Paleis op de Dam en bij onze Jan in Zwolle zit het ook in het Zwolse stadhuis en pret. Het was een prachtige kasteel en heerlijk om er rond te zwerven en om te genieten van de mooie uitzichten. Ik had best in de Middeleeuwen willen leven als ridder, lekker op de hoorn blazen en met het kanon op de vijand schieten. Mijn reismattie zei dat vrouwen niets te vertellen hadden in die tijd dus om als vrouw in die tijd te willen leven, misschien geen goed idee en pret. Alhoewel ik vind dat we met wat dingen wel terug glijden naar de Middeleeuwen maar da’s een ander verhaal… Het kasteel was prachtig en er was een expositie en het schilderij met de blauwe en groene vlekken van Marie Athenstaedt was mooi. Het was een leuk dagje zo even over de grens. En toen weer terug naar huis waar mijn moeder ondertussen aan het zuurstof ligt, niet van het lachen zoals wij zo vaak grappen op onze reis, nee omdat zij ziek is. Ik was vier dagen weg en vier dagen steeds contact met het thuisfront gehad en zo gaat het al bijna twee jaar lang. Gewoon doorgaan met alles is het beste, dat dan wel. Nou het waren vier leuke dagen en erg gelachen en Twente is een mooi stukje Nederland.