En de dagen worden maanden en de maanden worden jaren, het ging door mijn hoofd de afgelopen week. Ik zocht het op en het waren woorden uit een muziekliedje van een Nederlandse zanger. Ik bedacht deze woorden omdat ik even geen licht meer zag in de toestand thuis. De toestand van mijn moeder verslechterde zo dat ik 24 uur per dag er moest zijn en haar zelf moest tillen vanuit bed naar de postoel. Mijn oude vader kon niet meer en mijn rechterarm lag er ook bijna af en toen kwam er gelukkig de huisarts als het zonnetje en straaltje licht in huis. Wij hadden mijn moeder graag de laatste weken van haar leven thuis gehouden maar het ging gewoon niet meer. Na anderhalf jaar van zitten in ziekenhuizen en thuis zorgen voor haar was het zorgmuntje op. Wat een emotionele boel allemaal en ik hoop zo dat zij de rust voor de grote oversteek gaat vinden in de hospice. Ik kan nu als kind bij mijn moeder op bezoek en ik ben niet meer de verpleegster. Het meest emotionele moment was toen de ambulance haar kwam halen vanuit huis. Zij lag al drie uur te wachten op de ambulance. Ik zei toen ze er waren dat ik bijna de skibox van zolder had gepakt om haar in te vervoeren en pret. Ik kreeg een pets op mijn arm voor dit grapje van mijn moeder en pret. De man van de ambulance zei het goed tegen mij, maak er mooie laatste weken van met elkaar. En zo gaat het worden en niet anders. Ik ga nu wel eerst zelf ook een beetje uitrusten. En ik moest praten met met schoonzus waarom in haar cultuur mensen wel thuis blijven en het in mijn cultuur gewoon is dat er zorghuizen zijn. Ik moest mijn broer en schoonzus uitleggen dat zij geen zorgen meer erbij moeten gaan maken bij mijn moeder maar zorgen moeten gaan wegnemen en zo waren er nog een paar van die dingen die ik op hoop van zegen aan het stel heb meegegeven… Ik ga zorgen dat de mensen die mijn moeder nog wil zien, ook bij haar komen en verder een oogje op mijn vader houden en bij mijn moeder zitten aan haar bed. Ik zou een paar dagen weggaan met mijn reismattie maar dat voelt nu niet goed en we hadden nog niets geboekt. Een dagje naar het stand is ook even lekker en goed. Ik had graag bij demonstraties gaan kijken in ons land en bewust geschreven over wat er zich nu afspeelt allemaal, het zit er even niet in. Het is zoals het is.