Het ging vandaag weer iets beter en ik heb even gefietst en een paar boodschappen gedaan en later mijn moeder weer onder de douche gezet en haar weer fris en fruitig op de traplift naar beneden op transport gezet en pret. Ik had gisteren nog een ouderwets spelletje Mens erger je niet met haar gedaan en je zou toch denken dat iemand dan niets meer te klagen zou hebben maar het brein zit bij haar anders in elkaar. De sirene die de eerste maandag van de maand om 12.00 uur klinkt die valt er soms bij in het niet hier thuis. Doe dit doe dit doe dit doe dit… Afijn, ik heb gelukkig ook andere dingen om handen en pret. Ik klaag niet hoor, eigen keuze om de boel hier even te verzorgen. Ik vind de lijdensweg die mijn moeder moet gaan wel in en in triest maar dat kan zij zelf natuurlijk anders ervaren, bewust van.… Ik was gisteren aan het denken aan alle mensen die mij hun verhalen van vroeger vertelden. Ik zie mijzelf dan een heleboel jaren verder en dat dan mijn jongste oppaskind binnen komt lopen, inmiddels ook een stuk ouder. Tante Inkie, vertel nog eens over de tijd van voor de corona aan mij? Waren de mensen echt nooit tevreden in die tijd? En jullie konden de hele wereld over reizen? Ja kind, jij was nog een beetje te jong om het bewust mee te maken toen, flarden misschien bij jou? Ja de tijd voor corona was echt absurd en eigenlijk had iedereen er wel zijn buik van vol hoor, althans de meeste mensen om mij heen. Gingen er echt mensen op vakantie met zijn allen tante Inkie, op een boot zo groot als een flatgebouw? En niemand vond dat raar? En hoe reageerden alle mensen toen ze binnen moesten blijven en al het oude bijna niet meer kon tante Inkie? En heeft u mensen verloren door corona? U zag het ondanks het vreselijke van de ziekte voor de mensheid, het wel als een nieuwe kans voor de mensen hè, tante Inkie? En ik kan zo nog wel even doorgaan en pret… Ja het zijn bijzondere tijden en ik leef nu in een belangrijk deel van de geschiedenis van later, bewust van…