Het kleine huis op de prairie, ik las vroeger de boeken. Het huis op de veengrond, ik moest er vanmorgen aan denken en pret. Ik heb eigenlijk eerst vakantie en een beetje bijkomen is wel gewenst. En toch is structuur wel belangrijk. Ik was zodoende in ons huis op de veengrond in de ochtend mijn moeder aan het douchen. Na maanden zonder douche, ze mocht van mij nu net zolang onder de douche zitten als ze het kon uithouden en pret. En zo was de ochtend alweer om met afdrogen en aankleden erbij. Mijn vader is na wat oefenen nu een volleerd steunkousen aantrekker in ons huis op de veengrond. En dan wat was opgevouwen en wat dingen gemeten en toen was het alweer middag in ons huis op de veengrond. En zo kabbelen de dagen voort in de corona tijd in ons huis op de veengrond. Ik hoop trouwens van harte dat er morgen iemand van het leger naast onze president komt te staan bij de persconferentie, iemand met een heul streng gezicht en pret. Graag uitleggen dat niet essentieel, niet nodig is. Ik zal hem zelf nog even proberen uit te leggen zonder met het vingertje te wijzen want ik zou Inkie niet zijn als ik zelf al geen sluiproutes had bedacht voor noodgevallen en pret. Noodgevallen dus…goed lezen… Er voltrekt zich namelijk een heus liefdesdrama in het huisje op de veengrond want er is geen live contact met mijn vriend in zijn huisje op de zandgrond. Stel, ik zou via de sluiproute toch een uur gaan rijden en bij hem in zijn huisje op de zandgrond aankomen. De pret gaat dan al snel over als ik ziek ga worden daar, andere provincie en geen eigen huisarts in de buurt. Ik kan mij dan heul goed voorstellen dat ze daar zeggen, het advies is thuis blijven en een bezoek aan jouw vriend is toch niet noodzakelijk? Achter aansluiten in de ziekenhuis rij graag… En de zorg kan het nu al amper aan of straks niet aan en dan is een rustige provincie met een ziekenhuis per zoveel inwoners ook nog eens een keer bezet door mensen met al een huis elders die zo nodig de niet nodige bezoekjes komen afleggen? Nou ja, zo zie ik het. Ook het, kom liever niet zou gewoon direct een noodverordening kunnen worden, typisch Nederland altijd. Er komt vanzelf weer een tijd binnenkort dat we weer binnen eigen land kunnen reizen met mondkapjes op naar onze vriendjes en vriendinnetjes en naar tweede, derde , vierde en vijfde al dan niet tegen die tijd te koop staande huizen en pret. Ik heb het eigenlijk meer te doen met alle mensen zonder huis. En vooral de buitenlandse werknemers die nog niet ons land verlaten hebben die zo hup op straat worden gezet bij ziekte of geen inkomsten, ik schaam mij dan kapot voor mijn land, bewust van…