Het was vandaag op mijn werk goed te merken, het coronavirus was het gesprek van de dag. Ik verbaasde mij vanmorgen over schoolkinderen en wat doet iedereen nog op de weg? Nou ik zat ook op de weg en de eerste cliënten vertelden mij dat zij in een ziekenhuis waren geweest in Utrecht waar corona patiënten lagen en waar de arts op de polikliniek hen nog een hand gaf… Ik had zo de neiging om hard weg te rennen en pret. Bij elk kuchje zat ik bijna tegen het plafond. Ik kwam een witte bus tegen met daarin een pakketjesbezorger met een mondkapje op, tja. Uit de vriendenkring kwamen wat berichten over thuiswerken en over bedrijfsfeesten die niet doorgingen. In de middag wilde iemand met mij boodschappen doen en we gingen preppen, niet mijn idee trouwens, wel verstandig om iets in huis te hebben voor een week. Ik liep eens langs de schappen en ik stelde mijn eigen prep top vijf samen, op één toiletpapier, op twee keukenrollen, op drie zakdoekjes, op vier het handzeepvak en op vijf heel verrassend de rollen beschuit… Het was trouwens stil in de winkel en bij thuiskomst natuurlijk mijn handen weer gewassen. Ik ging na mijn werk zelf nog even naar een andere supermarkt en daar hing een briefje bij de kassa om te pinnen en niet contant te betalen, juistum. Ik vroeg vriendelijk of de jongen achter de kassa wel de bonuskaart vanuit mijn hand in zijn hand wilde nemen bij gebrek aan zelfscan bij deze supermarkt. En zo hadden wij toch contact via de bonuskaart. Ik had ook nog een balkje aangeraakt om tussen de boodschappen in te zetten en dus bij thuiskomst weer mijn handen gewassen. Ik hoor dat mensen op hun werk afstand moeten bewaren en ik kon het dan ook niet laten om voor een etentje binnenkort met zo’n 15 mensen even een eerste corona bericht in de groepsapp te gooien. Ik zal wel weer die zeikerd zijn, nou jammer dan. Gezellig uit eten met een meter tussen elkaar in en pret. Nou een iemand zei al dat het een goede opmerking was dus ik ben misschien toch geen zeikerd.