Het waren cadeautjes de afgelopen weken, sterren in de lucht, prachtige zonsondergangen en de laaghangende nevel en de kou in de ochtend over het land. Ja, alles was bijna 100% behalve de pijn. Het deed mij denken aan de buikpijn in de tijd van mijn endometriose voor mijn alles weghaal operatie. Het is niet stoer om door te werken zei een van mijn vriendinnen, tja werken is toch ook afleiding en verder goed de balans proberen te bewaren en het komt weer goed met wat tijd allemaal, denk ik dan positief. Ik ben de afgelopen maanden goed thuis geraakt op de huizenmarkt en wat een markt zeg. Dertig mensen voor een woning en boven de vraagprijs willen bieden, volle caravanparken waar de gemeente gedoogbeleid hanteert want anders slaapt iedereen op straat, huisuitzettingen van mensen die de huur niet kunnen betalen, allemaal bewust geworden van… Er is behoefte aan woonruimte, heul veul betaalbare woonruimte, bewust geworden van… Er zijn hier in Nederland ook al plekken aan het ontstaan waar mensen in de bosjes slapen en in de open lucht, bizar. Ik blijf het geweldig vinden om naar iedereen te luisteren en mijn eigen werkelijkheid ligt echt buiten onder alle mensen. Ik heb ook nog wat leuke dingen gedaan en een daarvan was The Star Wars Suite in het Concertgebouw van Amsterdam, het was erg mooi en laat de film maar komen in december. En de ijsbaan bij het Museumplein lag er ook weer en het blijft erg mooi om daar even te kijken naar de mensen. En dan iets waar ik allang naar uitkeek, Frozen II. Ik ben met een van mijn oppaskinderen en haar moeder naar de kindervoorstelling geweest en pret. Er stond limonade klaar en ik heb nu een mooie poster op mijn zolder hangen van Frozen II. De film was Nederlands gesproken en het viel mij alles mee en de muzieknummers waren tranen in de ogen zo mooi. En was het maar zoals in de film dat alle mensen uiteindelijk weer normaal gaan doen, tja. Nou misschien komt er een nieuwe ijstijd en dan worden alle levende wezens op den duur van ijs en probleem ook opgelost. En verder nog steeds erg gelukkig met mijn lieve vriend en samen vormen wij een ijzersterk team. Hoe raar het leven soms kan lopen, heul erg raar en zeker niet erg. Ik maak mij nog steeds heel veel zorgen over Nederland, als een wolk die steeds voor de zon schuift. Ik gun gewoon iedereen het beste. Er kwam de afgelopen week een bus Nederland binnen rijden met mensen vanuit een ver land die asiel wilden aanvragen zonder enige grenscontrole. Ik ben blij dat sommige mensen die voor de bevrijding van Nederland hebben gevochten destijds, zo’n bericht niet meer hoeven te lezen. De mensen in de bussen is niets kwalijk te nemen, open grenzen beleid is wel de veroorzaker. Mensen in containers in de havens, bizar. Stakingen in Nederland, de mensen zijn het beu. Ik kom ook veel positieve mensen tegen en vooral onder de jongeren en van buiten de box denkers en doeners. Nederlands hoop, denk ik dan.