Het is vandaag vier jaar geleden, de tijd vliegt en jij lieve An bent er al vier jaar niet meer. Ik sta een paar keer per jaar aan jouw graf en ik denk dan terug aan jouw levenslessen aan mij en aan de leuke en gekke dingen die wij deden voor jouw overlijden. Ik moest van jou zelf de slingers ophangen in mijn leven en meestal lukken die slingers wel. En toch zou jij met verbazing staan te kijken over hoe mijn leven de afgelopen vier jaren is verlopen. Iedereen verklaarde mij voor gek, wat moet je met jouw neus in de boeken en naar de sterren kijken, ha ha. Bij jouw ouders wonen op zolder, ha ha. Ik heb mijn eigen pad gevolgd lieve An en mij van niemand iets aangetrokken. Ik heb de afgelopen jaren de leukste mensen ontmoet en sommige mensen gaven mij net dat ene ding aan waardoor ik verder kon. Ik leef nog steeds net als jijzelf in jouw laatste jaren, met weinig spullen en intens blij met de lieve mensen om mij heen. Het ouder worden van mijn ouders en het herseninfarct van mijn moeder zorgden dit jaar voor de nodige even weinig slingers ophangen. Ik heb een eigen levens ABC gemaakt An. Je weet wel zo’n duf levenslied op bruiloften van vroeger en waar wij zo om gelachen hebben samen. De L van laat het Los. De W van Wat kan wel en Z van Zoek het lekker zelf uit. Een soort nieuwe manier van denken om tot mijn antwoorden te komen in het leven en voor moeilijke vraagstukken en het werkt super goed. Ik luister nog steeds heel veel naar mensen en het filteren van bij en hoofdzaken gaat als een trein. De O is van Oplossingen bedenken. Je weet dat ik niet boos kan worden en waar een ander vaasjes stuk gooit, ik ga huilen. Het gaat beter en ik heb in de maand oktober alleen ruim twee dagen gehuild om goed en kwaad en ethiek. Ik kan slecht tegen onrecht. Door mijn eigen ABC kon ik het een plaats geven. De A is van ik ben niet Alleen op de wereld en anderen kunnen ook wel eens wat gaan uitzoeken. De H is van Hoera en Hulp en pret. Het is wel een tijd dat je goed voor jezelf moet zorgen An en voor de lieve mensen om je heen. De tijd is er echt niet beter op geworden. De mensen die allemaal staken doen het gelukkig ook niet meer allemaal voor alleen meer geld, wel voor positieve veranderingen in hun werk. Ik kan het aan jou wel schrijven An, het is echt een zooitje in Nederland. Hadden wij ooit kunnen bedenken dat het woord gezellig zou verdwijnen en mensen niet meer met elkaar maar eerder tegenover elkaar staan tegenwoordig? Ja, ja, niet overal en iedereen en pret. Ik sta nu weer op een recht pad An en ga het pad afbuigen naar iets nieuws, zonder angst en positief en ik ga kijken waar het mij gaat brengen met vallen en opstaan. De D is van Dichtbij jezelf blijven, bewust van…
Lieve An, ik mis jou nog steeds en bedankt dat je mijn brief wilde lezen. Jou kennende lig je nu in een deuk om die rare Inkie…en terecht…