Na weken van gezellige uitstapjes in de zomer naast mijn werk weer de hoogste tijd om op reis te gaan, ik krijg dan de reiskriebels. Niet alles kan, een paar dingen van de wensenlijst afwerken wel. Ik ging vandaag met de bus naar Schiphol en ik was mij bewust van mensen van Extinction Rebellion die een die-in hielden op het plein voor Schiphol. Activisten die aandacht aan het vragen waren voor de groeiende invloed van de luchtvaart op het milieu. Ik heb even staan luisteren en toen hup naar binnen naar de KLM balie. Er waren geen stakingen gelukkig want ze voeren af en toe actie. Ik kwam er door gesprekken achter dat er vooral een strijd gaande is tussen jong en oud. De jongeren vinden het onterecht dat het oudere personeel al in de hoogste salarisschalen zit en zij in deze moeilijke tijden het met minder moeten doen en geen huis kunnen krijgen enzovoorts. Ik begrijp de jongeren heul goed en pret. Ik kwam al drie dames tegen van mijn groepsreis en een ging er plassen en liet haar koffertje onbeheerd achter. Ik zag het vanuit mijn ooghoeken in de rij met de andere twee dames en heul veul pret. Het liep weer goed af en met de bus naar het vliegtuig, ouderwets en hup op naar Polen. Ik zag onderweg mooie wolken en het uitzicht bij Polen was fantastisch. Ik had alleen weer mijn rugtas als handbagage voor zes dagen en lekker makkelijk. Ik was langer op Schiphol qua tijd want binnen twee uurtjes op de luchthaven van Krakau. Ik had toch nog een keer gekozen voor een reisgezelschap en mijn doel en excursie was een bezoek aan Auschwitz. Ik heb zoveel verhalen over de oorlog vernomen ondertussen dat ik het wel eens met eigen ogen wil zien in Polen. Het was een leuk reisgezelschap, veel mensen met humor, realisten en nuchter. Ik had gelijk de eerste avond aan tafel een gesprek met een man van 86 jaar die de bombardementen in Rotterdam had meegemaakt destijds, bijzonder.