Het was gisteren de hoogste tijd voor het bostheater. Gaan we wel of gaan we niet, regen of motregen en we zijn uiteindelijk met z’n tweetjes naar het bos gereden. Het was zo anders ten opzichte van andere jaren. We kwamen bij het Amsterdamse Bos en daar stonden waarschuwingsborden, eikenprocessierups. En zo zaten wij aan een picknicktafel met bijna niemand nog in het bos. En ik dacht geheel in de sfeer… Donkere wolken boven onze tafel met af en toe een spatje regen. Ergens loeren de eikenprocessierupsen naar ons als rupsen of vlinders. Wij zijn omringd door parasieten in het water en honderden dode vissen. De dode ogen van de vissen weerspiegelden nog de gewelddadige strijd tussen de parasieten en de vissen. En verderop een water met een poepbacterie om het geheel compleet te maken. En daar zaten wij dan met een stokbroodje, wat drinken en rookwaar om onze afgelopen werkweek door te nemen. De eenden, meeuwen en ganzen keken wat meewarig naar ons, met zo’n blik van, wij kunnen het ook niet helpen, één voor allen en allen voor één… Er kwam nog een wesp vragen of wij ons afval wel in de prullenbak wilden doen en ja, natuurlijk. En heel langzaam begon het bos weer te leven met meer mensen en er was een mooi verlicht pad naar het bostheater. En die paar regendruppels, ach we zijn Hollandse vrouwen en boeien en weekend! Het was best druk in het altijd gezellige bostheater en we gingen bewust onder een paar bomen zitten, want een paraplu tegen de regendruppels. De Drie Musketiers stond op de planken en het ging over broederschap. En zoals ik tegen mijn onbekende buurvrouw zei, gewoon mannen verkleed als musketiers, zijn niet echt en pret. Het was een licht en leuk stuk om te zien en er zat best wel een beetje humor in. Er zat ook veel bloot in en er werd wat gescholden en veel geschreeuwd en de oudjes achter ons waren voor het einde van het stuk al vertrokken en pret. Het was een leuke avond in het bostheater en een goed begin van het weekend.