Het is warm in Nederland en de temperatuur gaat richting de 40 graden. Het is op mijn zolderkamer ook erg warm en ik verblijf af en toe op de koude tegelvloer van de badkamer en pret. Ik had zowaar een dagje vrij en dus afgelopen dinsdag van vroeg in de ochtend tot in de avond met een vriendin op het strand geweest en het was daar nog best koel met de zeewind. Zij had een parasolletje mee en ik een laken om zelf een tentje te bouwen en zo kwamen wij de dag wel door. Er waren veel dezelfde gekleurde strandtentjes en mensen kregen deze tentjes niet opgevouwen bij het naar huis gaan en pret. Een instructie filmpje op internet bracht uitkomst bij iemand en de uitleg werd doorgeven aan een andere stuntelaar met hetzelfde tentje en waar is de mens nog zonder mobiel en pret. Wij zagen zelfs in de avond mensen nog stuntelen met gebruiksaanwijzingen en tentjes. Het was een heerlijke dag en mijn verdriet bleef even achter de duinen. Ik voel mij tegenwoordig bijna schuldig met verdriet hebben of traantje laten want emoties tonen is natuurlijk niet perfect in deze maakbare perfecte wereld. Er zitten trouwens veel jonge meiden thuis en soms vanwege dat zij zichzelf niet perfect vinden, bizar. Zo om mij heen zit er bijna overal in een gezin wel een kind thuis met een burn-out, bizar. Nou ik huil lekker verder af en toe omdat dingen mij echt raken, zoals oma. Oma die ik jaren geleden heb geadopteerd is erg ziek en dat doet mij veel verdriet. Ik zag haar sinds anderhalf jaar langzaam verwarder worden en het is verdrietig om te zien hoe iemand dan even heel helder is en dan weer volkomen de weg kwijt is. Oma kan nu niet meer voor zichzelf zorgen en gelukkig hebben wat mensen de situatie nu wel door. Mijn moeder vergt genoeg zorg en nog een volledige oma zorg erbij gaat echt niet. Mijn eigen moeder hobbelt ook meer richting achteruit dan vooruit. En er was nog iemand overleden binnen mijn netwerk. Ja, tegenwoordig noemen ze dat binnen of buiten je netwerk en pret. Ik vind het af en toe best raar. Bij ons in de buurt hangt dan een slinger en is er een baby geboren en klinkt er baby gehuil, nieuw leven in een huis. En in het andere huis zoals bij ons is soms veel verdriet en loopt een leven terug uit. Het leven en de dood, veel over nagedacht de afgelopen weken. Zo is het leven, met hoogtepunten en dieptepunten. Er zijn natuurlijk ook feestjes en ik had het afgelopen weekend een feestje in een mooi natuurgebied in een soort van tuinhuis. Ik ben er op de fiets heen gegaan en mooie foto’s genomen onderweg! Het feestje was leuk en veel oude bekende gezichten en er stond een schommel voor mij en pret. Morgen weer verder schrijven, toch vroeg wakker met dit weer en schrijven is goed.