Zo en vandaag met een andere vriendin even een nachtje weg. Onze reis ging met de trein naar de stad Hengelo in Overijssel. Wij hadden op het eerste perron meteen al contact met een oudere vrouw van dik in de 80 en in de knoei met haar OV passen bij de poortjes. Tot aan Deventer heeft zij ons bezig gehouden met verhalen over haar leven, het was erg boeiend. Wij gingen nog even door met de trein naar Hengelo. Het station van Hengelo heeft een gietijzeren perron overkapping en is een rijksmonument, echt heel erg mooi. We waren begin van de middag in de stad en eerst eens lekker gegeten op een terras. Hengelo is echt een prettige kleine stad. Een paar leuke winkeltjes bezocht en de Sint-Lambertusbasiliek. Het wonder van Hengelo want doordat er een bom niet afging in de Tweede Wereldoorlog bleef deze basiliek meest gespaard. Ik heb een kaarsje opgestoken voor een zomer met hooguit 25 graden en pret. Er waren prachtige glas-in-loodramen. En er lag een boek waar bezoekers dan iets in konden zetten, zoals in de meeste kerken en bij recepties. Ik zal dit boek echt nooit vergeten. Het is misschien niet de bedoeling maar ik lees altijd een paar teksten van mensen in zo’n boek. Ik heb er een foto van genomen, zo afwijkend was een geschreven tekst in het boek. “We zouden niet moeten geld betalen voor gebed inhalige vrekken boel is barbaars hoge subsidie voor mensen in nood.” En meer stond er niet, echt heel bijzonder deze tekst… In Hengelo was ook veel leegstand van winkels en tja van huurcontracten van 5 jaar gaat niemand blij worden en dat is een van de redenen voor de lege panden. Er was verder een gratis bewaakte fietsenplaats op straat met een zonnepaneel voor het opladen van fietsen. En er was een straat met een soort van zandbak of strandje erin voor de kinderen. Bij de kerk waren een paar leuke terrassen en lekker daar gezeten en als wij iets wilden bestellen dan stond er een knop op tafel en dan kreeg de persoon in de bediening een melding op de telefoon, erg grappig. Er kwam nog net geen drone om ons eten te brengen. Op een bankje tegenover ons terras zat een man met het uiterlijk van een dakloze en hij had een met spullen bij elkaar gepakt karretje bij zich. Hij zat daar uren en niemand die zich zo te zien echt bewust was van deze man. Ik vond het een bijzonder beeld, allemaal etende en drinkende mensen en dan deze man alleen op een bankje. Ik ben na afloop toch even gaan vragen of hij wel gegeten had en hij had gegeten en verder niets nodig. Zo van dichtbij was de man heel bespraakt en schoon en misschien was het dus wel een acteur, niets is wat het soms lijkt en pret. Of was hij de schrijver van de tekst in het boek in de kerk? Van die dingen, ja van die dingen…