Het is de hoogste tijd om iets te schrijven over de familie Ko de Mees. Wij kenden de familie eerst niet en opeens waren daar in onze tuin de heer en mevrouw Mees, zeg maar Ko aldus een van de twee… Wij vinden jullie huisje in de heg wel leuk en zouden graag een gezin willen maken in het huisje? Omdat wij de beroerdste niet zijn, ons vogelhuis afgestaan aan Ko en To de Mees. Ko en To vlogen af en aan en tot onze grote blijdschap was er op een dag babymeesgeluid te horen vanuit het vogelhuisje. En ja, het zijn soms de kleine dingen die blijdschap kunnen geven in een huis en wij hebben echt genoten van het volgen van de familie Mees. Een paar keer was daar een buurtkat in de tuin en hoe lief ik katten ook vind, de familie Mees had een huisje geboekt bij ons en de katten niet. Het was een prachtig gezicht hoe de ouders af en aan vlogen met rupsen en ander voer en wij bleven op gepaste afstand, alhoewel zij snel aan ons gewend waren in de tuin. Het is net als in de mensenwereld, jonge ouders laat je toch even met rust de eerste tijd? Het getjilp was steeds te horen en werd luider als ze weer eten kregen in het huisje. De familie wilde ons niet vertellen hoeveel kinderen het waren en ja dan is het gewoon afwachten, spannend! En ja hoor, op een mooie dag vlogen er twee spruiten uit het hokje en later zaten er drie in de tuin. Mijn vader zei tegen mij, wat zijn mensen dan eigenlijk dom, vogels kunnen gelijk al vliegen en wij doen er een tijd over om te kunnen lopen en zindelijk te worden enzovoorts. Hij had wel een punt. Nou vogels en zindelijk worden is aan mijn auto niet te zien en pret. Het was enig om te zien hoe de kleintjes al snel goed konden vliegen en vanuit het huisje bleef er geluid komen. Oké, drie kleintjes en eentje met een handicap waarschijnlijk nog in het huisje? En ja hoor, de vierde kwam er twee dagen later ook uit en was klein maar kon wel vliegen, het gaat spannend worden of deze vogel het gaat redden in de harde boze buitenwereld. In de avond kwamen ze allemaal weer terug op het nest, erg leuk. En opeens was het stil en mijn vader deed het deurtje open en daar lagen twee dode vogeltjes. Er waren dus zes kleintjes. Het schijnt dat de kleintjes dan het jaar erop terug komen om te kijken of het vogelhuisje nog vrij is om weer een nieuwe familie te maken. Ik mag het hopen want er staat nog een rekening open voor de familie wegens uitvaartkosten voor twee vogels.

Ko de Mees op foto…