Ik vind het nog steeds belachelijk dat na een overlijden in een verzorgingshuis de kamer binnen een week leeg moet. Er zijn verzorgingshuizen waar de boel even in een ruimte mag worden opgeslagen, is wel aardig. De een zijn dood is de ander zijn kamer. Over de overtreffende verzorgingstrap gesproken, een vriendin was kleding aan het uitzoeken voor haar moeder voor in de kist. En dan zegt iemand tegen haar in deze tijd, op zo’n emotioneel moment, dat panty kousen niet afbreekbaar zijn in de grond en dus ongeschikt zijn voor een begrafenis. Ik dacht zelf ook eerst aan een grap, maar nee, het was geen grap. Nou over een tijdje kunnen deze opmerkingen in de kousenlade blijven want er wordt volop gewerkt aan afbreekbare panty kousen. De plastic panty heeft zijn langste tijd gehad, bewust van. En ik ga nog even door over de zorg want ik verloor de afgelopen week mijn geduld met iets, ja is menselijk en pret. Ik vernam hetzelfde verhaal van iemand anders en dan is het toch wel iets om even neer te tikken op het blog. In het geval van mijn moeder is er bij haar ziekenhuisopname een tweede telefoonnummer genoteerd in het bestand dat was ikke. Ik ga er dan vanuit dat mijn nummer alleen gebruikt wordt in noodsituaties. Mijn vader is getrouwd met mijn moeder en dus na haar thuiskomst is er geen nood meer en bel je gewoon de echtgenoot, dus mijn vader. Nee, dan gaat op mijn werk mijn mobiel en ik hoor het ding toevallig en zonder te vragen of het gelegen komt spreekt er iemand van het ziekenhuis aan de andere kant. Ik dacht, o jee zal er iets met mijn moeder zijn? Er was dus laatst iemand anders die op vakantie werd gebeld en zich de tandjes schrok van een telefoontje van het ziekenhuis over ouders. De eerste gedachte is dan vaak toch gewoon, o zal er iets met mijn ouders zijn? In mijn geval was de vraag, hoe gaat het met uw moeder? En mijn antwoord was dan ook, bel even lekker naar mijn vader om dat te vragen want u stoort mij op mijn werk. Ik had al eerder iemand aan de lijn van hetzelfde ziekenhuis in de avond zowaar. Blijkbaar is een tweede telefoonnummer niet voor noodgevallen maar gewoon voor als de eerste niet opneemt dan bellen we de tweede. Ik hoorde later thuis dat mijn ouders net aan de koffie zaten en daarom de telefoon even lekker lieten gaan en heel veel pret. Ik vertelde over mijn gesprek en ja dan is het toch wel weer lachen. Ik kan mij voorstellen dat als er nog een ouder in leven is dat het dan wel logisch is om dan te bellen met een zoon of dochter? Ik zou mijn vader kunnen laten vragen om mij te laten verwijderen uit het dossier tot de volgende noodsituatie en dan is het weer opgelost, tja dan hebben we geen pret meer…