Het is vandaag Koningsdag en ik heb een oranje gekleurde tompouce op, traditie. En ik heb voor de rest lekker het huis schoongemaakt. Het is bijna het einde van mijn vakantie. Ik heb leuke dingen gedaan en leuke mensen ontmoet en het was lekker even vrij. Ik was van de week bij een vriendin en daar hadden we koffie met appeltaart gegeten bij La Place voor een euro per persoon en pret. Het kan dus wel zo’n lage prijs, het was een aanbieding. En ik kreeg bij het tanken voor het eerst de vraag of ik voor een cent extra per liter de CO2 uitstoot van mijn tanken wilde compenseren? Ik word persoonlijk gek van alle vragen na een aankoop maar dat ben ik en pret. Het bracht mij wel op het idee om eens na te zoeken of die zaak van Shell met de olievervuiling in Nigeria nou al eens tot een einde was gekomen, ik was daar een paar jaar geleden bij in de rechtbank als toehoorster. Tot mijn verbazing begon deze zaak in 2008 en is er nu nog steeds in 2019 met het hoger beroep aan de gang, bizar lang. En ik ben gisteren de dag voor Koningsdag in de mooie stad Amsterdam geweest om naar de World Press Photo te gaan in de Nieuwe Kerk. Ik zat even te voet een beetje vast op het Damrak tussen de toeristen en pret en ik was net op tijd bij mijn afspraakje voor de ingang van de kerk. De meeste foto’s waren niet zo boeiend, allemaal ellende maar vooruit, wel mooi genomen. Ik vond een foto van een panter mooi. Mijn nummer een was de foto van Daniele Volpe met Still life volcano. Ik had de afgelopen week zelf van mijn verjaardagsgeld een ventilator gekocht want vorig jaar waren die dingen uitverkocht en op deze foto stond een ventilator en zoiets schept dan een band en pret. De foto toonde een huiskamer na een vulkaanuitbarsting in Guatemala. Ik vond deze foto misschien wel zo mooi omdat de andere foto’s meest van dingen waren met iets van menselijk handelen erin. Vrede is maakbaar en afval voorkomen is maakbaar. Een vulkaanuitbarsting is een ander verhaal, de wetenschap is nog niet zover dat een uitbarsting helemaal voorkomen kan worden als ik het goed heb. Afijn en zo denk ik altijd weer wat na bij het zien van de foto’s. In de middag nog op een terras gezeten en toen te voet door de mensenmassa heen die ondertussen al wat oranje hoedjes op hun hoofden hadden, richting bus en huis.