Ik moest aan de volgende situatie denken… Ik ga naar de snackbar en wat wil jij hebben? Nou neem voor mij een patat met mee en een broodje kroket. Wat neem jij? Ik neem de friet met mayo en een broodje bal. Dit is het, echt niets anders nodig? Nee echt niets anders nodig. Oké en tot zo. Ik kom weer terug met een grote papieren tas met de patat met en een een broodje kroket en een friet mayo en een broodje bal erin. Hee er zit nog meer in de tas, ik zei toch dat ik verder niets wilde hebben? Huh? Van mij is het ook niet? In de tas zaten allemaal extra snacks die wij af en toe ook wel eens namen bij de snackbar. Tjee wat aardig, breng jij even wat snacks naar de buren en naar hun buren en zo verder? Het is zonde om weg te gooien, tjee wat een overdaad. Wie gaat dat in hemelsnaam betalen? Ik moest echt aan deze situatie denken toen de enige vraag de afgelopen week was…graag een nieuwe blisterverpakking met medicijnen voor mijn moeder, de oude rol is bijna op. Mijn vader kwam thuis met een tas vol met doosjes medicijnen die mijn moeder indien nodig gebruikt en die thuis nog lang niet op waren en een nieuwe blisterverpakking en als toetje twee doosjes met paracetamol en een mooie grote map met daarin een contract met de apotheek en nog veel meer leuke papieren. Het beste in zo’n geval is om zelf naar de snackbar te gaan en er een portie bitterballen op te nemen en dan ebt alles weg en pret. En ik kwam toevallig de volgende dag bij mensen die ook omkwamen in de paracetamol van de apotheek en weer pret. Ik stelde voor om alle doosjes naar Venezuela op te sturen. Nou ik lig er niet wakker van en zelf druk bezig met de voorbereidingen voor zondag 7 april. Ik hoop toch zo dat het weer niet goed is op deze dag, ja lekker egoïstisch van mij, bewust van. Het is 7 april zolderkamertjesdag in Nederland, ja er is voor alles een dag hier. Het is dan de bedoeling om mijn zolder schoon te maken en op te ruimen en iets van een feestelijk vlaggetje uit het raam te hangen. Ik dacht zelf aan een mix drankje als ik klaar ben en pret. En het wordt de hoogste tijd om weer wat dingen te gaan ondernemen nu mij ouders zich samen met de apotheek zo goed redden… Het is lente en het kriebelt, hup erop uit Ingrid.