Niet klagen…

Vakantie en ik wilde toch wel even weg met de rugzak. Mijn eigen koopkrachtplaatje liet een weekje weg toe. Mijn reismattie was voor een week beschikbaar en dus gezellig samen met de trein even naar Boedapest. Het doel was om Boedapest in een dag te bereiken en volgens mij onbegonnen treinwerk… Wij stonden in alle vroegte op Amsterdam Centraal Station bij een dakloze vrouw met een alcohol walm om haar heen. Wat ben ik dan rijk dat ik een weekje op vakantie kan. Ik ga niet klagen op vakantie want er zijn genoeg mensen die heel erg blij zouden zijn met een weekje vakantie…bewust van… Wij hadden in de trein vaste genummerde zitplaatsen in een genummerde wagon in een genummerde trein. Volgens de NS internationaal app stond onze wagon op vak R en volgens de borden op het perron in vak L. Wij vonden onze wagon op het einde van het perron, vakloos en bijna in Amsterdam Noord en pret. De reis ging voorspoedig tot net voor Frankfurt. Er was een storing, heel lang en zo lang dat we naar de volgende trein konden fluiten. We hadden maar 13 minuten om over te stappen op de volgende trein in Frankfurt en dan zijn 13 minuten overstappen op een reis van 14,5 uur zo weinig… Nee Ingrid, niet klagen, beetje de boeda en pest in hebben mag wel… In de trein werden netjes declaratie enveloppen uitgedeeld. Afijn, wij gingen vol goede moed naar de info balie en een aardig meisje bevestigde ons dat Boedapest hem niet meer ging worden voor vandaag. De trein naar Wenen kwam nog wel. Wij waren om kwart voor negen in de avond op station Wenen. Na dertien uur in de trein in Wenen, hoera! Mag de supersonische buizentrein nu komen? Nee, ik klaag nog steeds niet… In Wenen bij het hoofdstation een hotel gescoord en vanuit het raam een prachtig uitzicht op het mooie vormgegeven dak met zonnepanelen van het mooie moderne station. Kijk, zo kunnen zonnepanelen wel mooi zijn. Ik had in de trein ontdekt dat foto’s maken er ook niet meer leuker op is geworden in Duitsland. Een mooi pittoresk dorpje met allemaal zonnepanelen op de daken van de huizen, bam, van pittoresk naar foei lelijk dorpje. Ik was verbaasd dat de kerk nog niet bedekt was met subsidie zonnepanelen… In Duitsland overal velden vol met zonnepanelen en ga dan van zo’n veld een heel dorp van energie voorzien en laat het dorp het dorp blijven, zucht. Ik voorzie binnenkort de World Press Photo winnaar met een foto van een zonnepanelen dorp met alleen nog een pittoreske kerk in het midden. Het was best grappig dat de grens over met de trein naar Oostenrijk de zonnepanelen opeens veel minder werden. Hoe maak je eigenlijk zonnepanelen sneeuwvrij? Zitten er ruitenwissers op in de sneeuwlanden? Het werd de hoogste tijd om te gaan slapen na een vermoeiende en toch ook leuke dag met de trein.

Op de foto: de zonnepanelen op het dak van het station in Wenen.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

8MpEsE

Please type the text above: