Over de zin van het leven gesproken…Ik pas op een viertal wandelende takken. Zij zaten eerst in een potje, twee per potje. Ik vond na wat leeswerk dat de inmiddels best wel groot geworden insecten in een bak een beter leven hadden en ziedaar, er kwam na goed overleg een bak. De takken eten klimop. Ik vond klimop onder een boom en zo zat ik op mijn hurken klimop te plukken. Ik zag de voorbijgangers kijken met een blik van, wat doet zij nou… Ik had voor hetzelfde geld een bon voor wildplassen kunnen krijgen, op mijn hurken onder een boom. Het is in de bak heel erg moeilijk om de groene insecten tussen het groen te ontdekken. Ik heb ze nu aardig in de smiesen. Ik snap echt niet de zin van het hebben van deze beesten. De enige keer dat ze leuk zijn, met het verschonen van de bak en poepen dat ze kunnen… Ik trek handschoenen aan en ze klemmen zich vast aan een takje en dan hup in een andere bak en zo tak voor tak aan een takje uit de bak. En dan kunnen ze opeens wel rennen, zucht, wandelen. Eerst kijken of alle vier de takken heb voordat ik het groen en de bak verschoon. En kijken of er geen mini wandelende takjes liggen die nog moeten opkomen of uitkomen of zoiets. Keukenpapier onderin de bak en nieuw groen en met water besproeien. En dan de moeilijkste klus, de takken een voor een weer aan een takje terug laveren naar hun bak. Ze kijken niet naar mij om in hun bak en als ik ze verplaats dan gaan ze toch een partijtje druk doen. Ik moet ook nog voorzichtig zijn want ze zuigen met hun pootjes vast aan dingen en het kan zomaar zijn dat er een pootje afbreekt. Ik heb gelezen dat pootjes wel opnieuw aangroeien maar toch… Echt geen zak aan zo’n wandelende tak. De wandelende takken kunnen anderhalf jaar oud worden. Ik hoop dat de takken niet kunnen nadenken over de zin van hun leven, anderhalf jaar in zo’n bak…