Nog een ik heb gelachen toegift op mijn blog vanwege de komkommertijd, misschien kunnen andere mensen ook lachen. Mijn ouders kregen een nieuwe CV ketel en er zat een digitale thermostaat bij, tip top oké toetsen. Ik dacht nog, als verwarmingsboer ben je niet goed bij je hoofd om twee oudjes zo’n thermostaat te geven, zoiets kunnen mijn ouders zelf zeggen of beslissen, dacht ik ook. Mijn ouders boekje gelezen en mijn broer kon eventueel wel helpen aldus de ouderwetse man/vrouw gedachte van mijn moeder. Prima Ing, niet mee bemoeien dus en pret. Op een snikhete zomerdag stonden mijn broer en vader bij de thermostaat en ik hoorde mijn broer vragen of mijn vader nu wist hoe het ding te bedienen? Ze rommelden er iets aan en broer lief ging weg. Ouders weg en ik boven wat doen op mijn zolder en ik kwam vier uur later beneden en ik had meteen door dat er iets heulemaal mis was in huis. De lucht van iemand die staat te strijken bij warm weer. Check en check en check en de radiatoren in de woonkamer stonden te gloeien… Iemand had de temperatuur tijdelijk op 30,5 graden gezet… Ik kwam echt niet meer bij van het lachen en gelijk de boel terug gezet en de deur open gedaan. Ik vond het trouwens mazzel dat de radiatoren open stonden want hoe kom je er anders achter? Er is gelukkig nog een iemand hier in huis met een beetje verstand, aldus mijn woorden tegen mijn ouders bij binnenkomst. Vraag een, de verwarmingsboer bellen voor een andere thermostaat? Vraag twee, laat mij eens zien hoe de verwarming werkt? Nou ze wilden geen andere thermostaat, een. En mijn vader dacht dat het wel ging lukken na zijn zelf doen en na mijn uitleg dat de temperatuur met halve graden omhoog en omlaag werd gedrukt en niet zoals bij de oude thermostaat met een heule graad… En vooral verder van het ding afblijven want het ding is heul erg gevoelig. Ik blijf lachen bij mijn ouders in huis, bewust van.