Het was met Pasen koud en nat en er waren geen sterren in de lucht en dus wat tijd over voor boeken. Een heel oud boekje met de naam Uren met Bergson van H.J. Pos. De taal in het boekje was zoo leuk: de menschelijke intelligentie, zoodat, den mensch, Fransche proza, beheerscht, rechten eischen, tusschenliggende… In het boekje stond iets over de toenemende behoefte naar luxe en dat alles een ballon zal blijken te zijn die met razende vaart opvult en ook plotseling weer leeg zal lopen. Ik moest denken aan de huizenmarkt in het nu. Ik zie nu huizen verkocht worden voor prijzen die de huizen gewoon niet waard zijn en wanneer loopt de huizenmarktballon weer leeg? Een lichtglans uit een onbekende wereld, stond in het boekje. Deze zin deed mij denken aan de toestand in Venezuela nu, ik kreeg pas een kijkje in dit voor mij onbekende land. De mensen kunnen daar wel wat licht gebruiken, mensen gaan dood omdat er geen medicijnen meer zijn, zij hebben geen eten en gaan op de vlucht. Leiders in landen dienen niet voor extra lijden te zorgen. Menschelijk lijden aldus mijn oude boekje. Dit boekje is tijdloos en ik ben blij dat het op mijn weg kwam. Terug naar het nu met het goede boek van Klaas Landsman met de titel Naar alle onwaarschijnlijkheid. De vrije wil gaat het ook over in zijn boek. Niet alles is oplosbaar door willen en ook daar zijn tegenwoordig ballonnen voor, de loslaatballonnen. Ik vraag mij nu gelijk af hoelang de ballon nog mag in Nederland maar dat is een ander verhaal. Laatste wil en hoe actueel met de donorwet en misschien komt er op de valreep nog een laat later laatst raadgevend referendum… En als laatste boek een thriller van Michael Connelly met de titel Het laatste oordeel. Het laatste avondmaal kwam gelijk in mijn brein op, zucht. Allemaal goede boeken en leesvoer voor koud en nat weer. Gelukkig dat de het weer wat menschelijker en zonniger gaat worden binnenkort, ik wil de zon in.