Het is koud in Nederland en er gaat een week aankomen met temperaturen richting de min 10 graden in de nacht. De tranen op mijn wangen van het lachen bevroren in de wind van het vriesadvies. Je speelt de boel gewoon mee en ik dus bij mijn oudjes op mijn werk …als jullie volgende week door de kou geen boodschappen kunnen doen dan doe ik ze wel hoor want vriesadvies. Ik werd echt uitgelachen of toegelachen. Bij mijn ouders thuis ook de grootse pret om het vriesadvies. Er is een mooi boek met de naam Oorlogswinter van Jan Terlouw. Het boek gaat over de oorlogswinter van 1945. Ik ken dus mensen die van Amsterdam te voet 20 kilometer naar de polder gingen in deze koude winter voor voedsel. En deze mensen, nog goed bij hun verstand, krijgen nu een vriesadvies. En praat eens met ik ga op reis mensen die op bijna blote voeten door de sneeuw naar ons land zijn komen lopen. Vriesadvies? In een land waar de mensen gewoon nog een beetje naar elkaar zouden omzien daar is een vriesadvies helemaal niet nodig, dacht ik… Het vroor gisterenavond ook in Amsterdam. Het Artis Planetarium was gisteravond open in verband met de landelijke sterrenkijkdagen. Het weer was perfect en ik stond opeens via een telescoop in een krater op de maan. Een andere telescoop met bijbehorende vriendelijke man kon de sterren niet dichterbij halen voor mij, huh? Ik heb mijn eigen ster in de lucht maar die staat er niet altijd en ik zag hem nu niet. Het was leuk en in de filmzaal gaven jeugdige vrijwilligers uitleg over de ruimte. Hulde voor deze vrijwilligers, op zaterdagavond zonder betaling uitleg geven aan mensen. Ze zoeken nog meer vrijwilligers. Wij zouden er gewoon betaalde banen van maken, tja. De bruine kroeg na afloop was erg leuk en met een beetje alcohol op zie je ook sterren. Misschien van de week nog even schaatsen en een sneeuwpop maken en dan mag het van mij wel voorjaar worden…