Het was een lollige week, zelf de lol maken, een ander doet het niet. Wij stonden het afgelopen weekend op een station en alle dames en heren wat een lol daar. Over ongeveer 5 minuten komt de trein zei een stem. Huh? Ongeveer? Even later…over enkele minuten komt de trein. Huh? Enkele minuten? Wij waren niet de enige met lol hierover op het perron. Wanneer komt de trein nou? En is het niet beter om niets te zeggen in zo’n geval? Of op het moment van binnenrijden gewoon hoera daar is de trein roepen? Ik vind het prachtig het reizen met de trein. Het doel was eerst Kampen Zuid en hoeveel mensen zouden met een aanwijsstok Kampen Zuid op de kaart kunnen aanwijzen?

De trein uit en de wegstervende laatste fluit

De eenzaamheid van station Kampen Zuid

Geen gele lis, waterlelie en windroos

Wanneer maken ze het daar af en wat is er loos?

Het zijn van die dingen die dan door mijn hoofd gaan op zo’n station. Kunst met een grote K denk ik dan ook wel eens. Het was dan ook een feest om later het station van Zwolle binnen te rijden en we hebben er een leuke middag in de stad van gemaakt met Jan. Wat gaat de tijd dan snel, alweer bijna een jaar geleden dat wij afscheid namen van zijn vrouw Willeke. Hij vindt het altijd leuk als wij komen en hij blij dan wij ook blij. Niet chatten, niet mailen, niet bellen, afspreken en gezellig bijpraten is weer helemaal hip. Het was prachtig weer en op een terras gezeten en lekker gegeten in Zwolle. Wij lieten de lach door Zwolle daveren vanaf het terras.