Wij gingen in de ochtend wandelen en met de tijdmachine terug naar het jaar 1992. In 1992 was de World Expo in Sevilla met als thema het tijdperk van de ontdekkingen. Het was alsof er een orkaan met kracht vier over het voormalige terrein was gegaan…wij zoeken naar een gironummer… Oké, er is een pretpark gekomen en er zitten een paar bedrijven en nog wat geneuzel, verder staat een deel van de 215 hectare te verpieteren in de zon. In ons kleine Nederland hadden er al huizen op gestaan… Wij waanden ons echt in niemandsland zo tussen de overwoekerde tegels. Af en toe een waslijntje met de was van een dakloze. Of het nou voor de Olympische Spelen is, de voetbal of de Expo, je gaat toch iets bouwen met een functie na afloop? Wij waren op zoek naar het klooster in de buurt, niet gevonden tot onze grote hilariteit. In plaats daarvan het niemandsland gevonden. Veel van de Expo ontwerpen stonden er nog en vooral de grote wereldbol bij de ik zie geen tuinman palmbomenrij was erg mooi. De ik doe het niet of half fonteinenwijk was prachtig. Wij keken onze ogen uit daar, beelden om niet snel te vergeten. En in een wereld vol structuur best grappig zo’n gebied. Wij besloten een dag later om een half uurtje op de toeristenboot te klimmen voor een verkoelende tocht over het water. De boot op het water, de hoge groenpartijen langs de oever en achter die groenpartijen zag je dan nog iets van de grote ontwerpen van de Expo 1992. En de omroepster op de boot maar vertellen over 1992 en de toeristen die vanaf de bus rechtstreeks op de boot gedropt waren maar luisteren. En wij helemaal in een deuk want wij wisten hoe de boel er achter het groen daadwerkelijk uitzag. Wij hadden de grootse pret om de b van beeldvorming. Eerst het boek lezen op de boot en dan pas de film achter het groen bekijken of zoiets. Doe even een nieuw groot evenement naar Sevilla, alleen al om het terrein te kunnen bijwerken en om het jaar 1992 te kunnen afsluiten… Ja het was leuk even op vakansie in Sevilla. Hop in de wandelschoenen en hop uit de wandelschoenen en de hop in en hop uit bus voor toeristen lekker negeren. Voor weinig tapas eten op het grote plein Alamede de Hércules en genieten van de mensen die gewoon druk met elkaar zitten te praten zonder hun mobiele telefoon. En het is toch enig dat je om half twaalf in de avond iemand de weg ziet afplakken beneden op straat en dat er na twaalf uur iemand met een kwast en een pot verf een soort van zebrapad op de weg gaat schilderen? Bedankt voor de gezelligheid en het lachen Sevilla!