Met de trein naar de stad Arnhem en het was gelukkig droog want ik las iets over een nieuw station in Arnhem met daklekkage. Na 18 jaar en 163 miljoen euro verder hebben ze daar nu wel een prachtig modern station. Hallo Arnhem, wij komen een dagje bij jullie rondlopen. Het begon bij ons met de slag om appeltaart met slagroom in Arnhem. Ze hadden geen appeltaart, wel cheesecake en iets met chocolade, mjammie. In het kader van de zelfreflectie, ik denk als we doorgezocht hadden dat we vast wel ergens appeltaart ontdekt hadden in Arnhem. Het was gezellig in Arnhem en wat veel horeca! Voor een kerk zat de plaatselijke muziekvereniging mooi te spelen, altijd leuk. In Arnhem veel te huur bordjes bij de winkelpanden. Rondom De Eusebius kerk lag de boel in de verbouwing. In de kerk lag de vloer gelukkig dicht, op de grafkelder na. Een prachtige kerk en na de verwoesting in 1944 hebben ze hem weer netjes in de stad gezet. In de kerk stonden mooie nieuwe luchtboogbeelden en het is de bedoeling dat in 2019 bij de 75-jarige herdenking van de Slag om Arnhem alle 96 beelden weer op de luchtbogen staan van De Eusebius. De oude beelden waren van ouderdom uit elkaar gevallen. Wij hadden de grootste pret in de kelder van de kerk. Wie waren die skeletten die daar zo open en bloot lagen? Deze kerk heeft trouwens een glazen lift tot in de top en in de kerk staat een prachtig orgel. De Rijnkade, water, bootje kijken en sjok sjok en na uren in Arnhem waren mijn voeten op. En dan is er altijd een lichtpuntje om de dag mee af te sluiten, patat. Ik behoor tot de patatgeneratie en nu ik mij daar bewust van ben, de patat smaakt nog lekkerder. Mijn reisgenoot zat met lange tanden te eten, tja ouder en dan ben je de verloren generatie. Ja alles in vakjes onderbrengen in Nederland, gelukkig zat de patat in een zak en de mayo niet in een vakje maar gewoon lekker op de patat. Lang leve de patat en dag Arnhem stad.