Ik was op het strand nog in gesprek met een allerliefst klein hondje. Het kleine hondje begon steeds te keffen en te grommen in de buurt van een andere iets grotere lieve hond. Ik vroeg aan het kleine hondje of zij soms televisie keek? Ja toch even vragen hoeveel een hond meekrijgt van onze kabinetsformatie… Die sluit die uit en die wil niet samen met die en die wil dit niet en die wil dat niet… Mensen die een voorbeeldfunctie zouden kunnen uitstralen betreffende samen. Nee, het hondje keek geen televisie en ik ging een uitleg geven over hoe om te gaan met goede honden die anders zijn. Het was volgens mijn vriendin een leuk filmpje geweest voor op de televisie. Overal de pret van inzien is zooo belangrijk. Ik was nog eens even in mijn snurken gedoken en ik kwam tot de conclusie dat ik met mijn eigen kussen niet snurk, daar zit namelijk een nekrol in. Dus bij het uit logeren mijn eigen kussen dan maar meenemen, hoe simpel kan iets zijn. Ik zag op het internet dat snurken wel de een zijn snurk en de ander zijn brood is… Er zijn heel erg veel snurkoplossingen. Hoe zouden ze dat heel lang geleden opgelost hebben? Ik word af en toe hor en dol als ik weer eens in de echte wereld stap van dingen regelen, kan alles nou niet gewoon simpel? Wat heeft de mens de dingen toch ingewikkeld gemaakt, denk ik af en toe. En dan staar ik weer naar de zee of naar de sterren en dan is de wereld weer zo simpel. Simpel, raar woord. Een simpele wereld, lijkt mij wel een verbetering.