Het leukste zijn toch altijd de Algemene Beschouwingen na koetsjesdag. Ik heb echt genoten van de verkiezingsdebatten of was er nog iets over een koffertje met geld? Zullen wij hier ook kieslijsten krijgen met mensen van 70 plus erop? En dat zij dan in plaats van een verklaring omtrent goed gedrag een verklaring omtrent goede gezondheid moeten overleg aan de kiezers? Om mij heen hoorde ik mensen…mijn partij zit er niet bij… Een groot gapend gat in het midden. Het vertrouwen is nog steeds niet terug bij veel mensen in de politiek, bewust van. Net als in het gewone leven, het is een lach en een traan en er is nu alleen lachen of alleen huilen in de politiek, iets in het midden zou gewenst zijn. Ik heb in mijn eigen leven geen enkele moeite met dat midden en als ik lach dan lach ik en als ik wil huilen dan huil ik. Na een bijzondere week op alle fronten kwam daar ook het bericht dat mijn lieve oude meneer van ons was heengegaan. Ik had al afscheid van hem genomen en toch zijn er dan even tranen van verdriet, met de nadruk op even. Mooie herinneringen blijven aan hem en aan onze gesprekken samen. Even een boodschapje doen en even een ijsje eten en hem in het nieuw steken in de kledingwinkel voor een feestje, ja gelachen samen. En ik had het net over koetsjesdag, hij had een hobby, miniatuur koetsjes maken van echte bestaande grote koetsen en daar was hij heel erg goed in. De tekst op de kaart was heel mooi. Heel bijzonder en toch heel gewoon, gewoon een heel bijzondere man. Volgende week een afscheidsdienst bijwonen van deze bijzondere man. Ik denk dat hij gewoon staat toe te kijken dan achter zijn witte hek in Aalsmeer…