Eigenlijk best lekker, ik had mij in mijn weekje vrij bewust zoveel mogelijk afgesloten voor de mensen. Op een paar uitzonderingen na natuurlijk… Het wereldrecord boeken lezen vast verbroken en ik ben de beste vriendjes geworden met Rudolf Steiner en zijn nalatenschap/kennis voor de wereld en met de schrijver Chaim Potok. Ik had de eerste dagen gelezen over geloven en oorlogen en de laatste dagen over wetenschap, heerlijk. Met een vriendin een nachtje weg geboekt vanuit onze verjaardagen spaarpot van een jaar of drie doneren oud. En dan is het best een sport om zo goedkoop mogelijk alles te boeken en we hadden een nachtje weg in een 4 sterren hotel met ontbijt en diner voor twee personen voor de totaalprijs van 100 euro met dank aan spaaracties en acties. En we hebben nog geld over voor koffie met appeltaart en een patatje, heerlijk toch. Het viel niet mee om een datum te prikken in het weekend van haar kant want alles heeft een ritme. Het valt mij steeds meer op hoe vast iedereen zit in alles heeft een ritme en ook in het weekend. Drie mensen op voetbal binnen het gezin is drie keer een wedstrijd in het weekend, bewust van…Het blijft mij ook nog steeds opvallen hoe hard veel mensen moeten werken om het hoofd boven water te houden of om het huidige levensstandaardpatroon te willen behouden. Ik kan er uren over nadenken zo alleen op het strand met mijn rugtas en met de schelpjes in mijn handen. Als de mensen met schelpjes zouden kunnen betalen dan zou de wereld er heel wat rustiger en leuker uitzien. En als je meer schelpjes hebt dan dat je nodig hebt dan is er de verplichting om ze terug te gooien in de zee. En zo schep ik dan mijn eigen wereld aan het strand. Ik las dat er aanstaande zaterdag een herdenking is in Amsterdam ter nagedachtenis van de honderden zelfdodingen die jaarlijks te betreuren zijn direct ten gevolge van besluiten van rechters en instanties. Met schelpjes betalen en geen herdenkingen meer nodig… Zelfdoding is een kortsluiting in het brein, daar ligt de directe oorzaak, mijn mening. Het is wel een feit dat er in deze onzekere wereld niet veel voor nodig hoeft te zijn om het brein ernstig te verstoren, vroeger en nu. Volgens mij zijn er geen lijsten van zelfdodingen in de Tweede Wereldoorlog, terwijl deze er zeker waren zo heb ik her en der vernomen. Herdenkingsmonumenten komen er wel steeds meer in ons landje. Ik ben zelf een beetje bang dat er straks heel veel ecoducten nodig zijn om de dieren onder alle herdenkingsmonumenten in Nederland door te laten lopen…