Ik ben soms een echte doos hoor… Ik schreef gisteren over de golf clinic en het feestje. Ik zat daar lekker aan een tafeltje bij te kletsen met mijn vriendin en er kwamen culinaire hoogstandjes voorbij, echt heerlijk. Opeens ging er door mijn hoofd heen dat er op hetzelfde moment daklozen eten kregen bij Het Leger des Heils. Mijn vriendin moet dan altijd lachen als ik zoiets eruit gooi. Ja ja, ik ben een doos af en toe, zelf bewust van… Ja ja ik weet dat het niets oplost als ik mijn lekkere hapjes laat staan omdat er mensen zijn die minder of geen eten hebben op zo’n zelfde moment, maar toch. De verschillen tussen arm en rijk zijn gewoon niet leuk, vind ik. Ik hoorde pas iemand nog met droge ogen op de televisie zeggen dat armoede in Nederland niet bestaat en iedereen alle kansen krijgt. En toch ligt het er vaak aan waar je bedje staat en hoe je levensomstandigheden zijn. Het verschil is zo groot tussen arm en rijk, niet alleen in Nederland maar overal op de wereld. Een paar stapjes terug doen is niets mis mee, op straat slapen en honger hebben wel. Ik heb al heel wat mensen gesproken die geen licht meer zien, niet in de landen waar ze vandaan komen en niet hier, raakt mij best wel. Ik kon de afgelopen week kiezen uit nog meer werk tegen betaling en ik besloot om het niet te doen. Vrije tijd, vriendinnen zien, schrijven, vrijwillig mensen helpen en andere hobby’s gaan voor meer geld. Pluk de dag en morgen kan alles over of anders zijn, bewust van. Er zijn wat mensen die zeggen dat zij wachten op de zomer… Ik ren elk vrij moment naar buiten en ik ben vaak aan zee te vinden om te schrijven. Mijn hoofd is bruin, ehhh rood, van de zon, wat nou wachten op de zomer… Ik heb een fantastische zomer tot nu toe.