Ik zat het afgelopen weekend nog even op De Dam in onze hoofdstad naar onze welvaartsmaatschappij te kijken… Het is dan net Madurodam in het klein met alle trams, paarden en wagens, auto’s, duiven, geluiden, toeristen, winkelende mensen, etende mensen. Echt heerlijk om dan mijn eigen broodje met ondertussen kleffe pure hagelslag rustig op te eten. Ik begrijp nog steeds wel dat mensen vanuit andere landen zoiets ook wel willen. En als je dan ook nog eens 10.000 euro krijgt om een huis in te richten… geen wonder dat de economie aantrekt. Alleen is een centrum van de stad en wat je ogen zien een van de beelden van een werkelijkheid met meerdere beelden. Ik sprak met iemand daar die handtekeningen aan het verzamelen was met meerdere mensen tegen de vervolgingen en martelingen in China. Mensen die daar spirituele Falun Gong beoefenen worden daar ten onrechte vervolgd, mag niet. Duizenden zijn vermoord en meer dan 80.000 gevallen van martelingen zijn gedocumenteerd. En van de overledenen schijnen de organen gestolen te worden. Ik sprak met hem over het andere China en eigenlijk zoals in alle landen is er nog een andere werkelijkheid met andere beelden en vooral buiten het centrum van de grote steden. Eigenlijk net zoals je het centrum van Parijs of zelfs Amsterdam verlaat, de mensen hebben allemaal een onderkomen met een eigen voordeur met achter die voordeur een eigen werkelijkheid. Sommige mensen hebben geen voordeur en slapen in een portiek of op straat. Voor die andere werkelijkheid sluiten veel mensen liever hun ogen. Misschien net als mijn hagelslag, veel mensen willen liever de puurheid niet zien, bedacht ik zo. En mensen die de puurheid liever even willen vergeten nemen melk hagelslag? Werkelijkheid en waarheid en mededogen en verdraagzaamheid. Misschien tijd dat het eens hagelslag gaat regenen op de hele wereld. Voedselprobleem even opgelost en het doet geen pijn en maakt geen verwondingen zoals oorlogswapens die maken. De vreedzame hagelslag wereld, lijkt mij enig…