Het was gisteren een blije dag, eigenlijk zoals elke dag zou kunnen zijn. In de middag op naar Zwolle naar het 25 jarige huwelijksfeestje van onze vrienden. In besloten kring en met veel muzikanten werd het bruidspaar in het zonnetje gezet en was er voor hun even de volle zon. De 26 jaar gaan zij waarschijnlijk niet halen want zij heeft de ziekte ALS. Het was erg leuk om met wat oude bekenden te praten en er was een iemand die ontzettend mooi viool speelde. Ik werd vooral heel erg blij van de vrijwilligster die vertelde dat zij zo’n twee keer in de week naar de hospice ging om met ons vriendinnetje te praten en van andere mensen die het bruidspaar blijven ondersteunen. Dat mensen het niet alleen hoeven te doen en dat er goede mensen zijn die belangeloos helpen en ondersteunen, een betere gedachte is er zo met Pasen niet te vinden. In het begin van de avond hadden wij een afspraak met de waterkant in Harderwijk, even de boel loslaten aan de waterkant op een bankje. Het was wel prachtig daar en voor de afleiding kon je er veel windmolens tellen. Op de bruiloft vroegen wat mensen wat wij in hemelsnaam in Harderwijk gingen doen en de grap van de dolfijnen een handje helpen viel niet bij iedereen goed, nou ja onze humor… Nederland is mooi als je het ziet en Harderwijk met zijn waterkant hoort daar ook bij. Even wat gelopen en uiteindelijk in een restaurantje aangekomen en heerlijk gegeten bij leuke mensen. Ik werd later buiten weer blij van iemand die vertelde dat zij binnen hun vriendenkring ook elkaar helpen met gesloten beurs. En met de hardheid en het ikke gedrag in Nederland daar kon zij ook niets mee. Het begint in het klein en er zijn allemaal groepjes aan het ontstaan van mensen die elkaar helpen en ondersteunen met spullen en kennis en liefde delen. En het is zoals met heel veel dingen, als genoeg mensen zoiets opstarten en voortzetten ontstaat er vanzelf een positieve verandering. Ik duik met deze regenachtige Pasen nog even in mijn bedje, dromen van een mooiere wereld… er is nog hoop…