Ik was even aan het nadenken over het wij zijn met meer. Bedoelen mensen dan te zeggen dat er gelukkig in deze wereld nog meer goede mensen zijn dan slechte mensen? Dat de mensen die geweld afkeuren gelukkig nog in de meerderheid zijn? In de vriendenkring noemen wij het altijd, ga heen waar liefde is en blijf weg van waar geen liefde is. Ik dacht ook nog even na over de EU en hoever weg de EU eigenlijk staat na aanslagen. In de eerste plaats voelt iedereen zich inwoner van Brussel en dan van België en de EU zie je nergens. Eerst komen de mensen om je heen, dan je woonplaats en dan je land? En zo denk je weer eens wat en gaat het leven gewoon weer door. Ik bedacht ook nog even dat het misschien wel tijd is om de bevolking wat tips te geven bij aanslagen of geweld. In Israël is het heel gewoon om met je handen over je hoofd heen op straat te gaan liggen na een alarm. Niet dat ik hoop dat wij naar dergelijke situaties toe gaan, maar het niet benoemen lijkt mij niet goed voor onze eigen veiligheid. Ik blijf het in en in triest vinden dat de wereld zich zo aan het verharden is. En ik moet zeggen dat heel veel mensen die gewoon in de dorpen en steden leven dingen vaak al voorspellen en weggezet worden als imbecielen. En ik heb het dan over mensen die geen haat zaaien maar die wel gewoon beschrijven wat zij waarnemen om zich heen, waar zij zich zorgen om maken, tja. Om even in eigen land te blijven, Johan Cruijff is overleden aan kanker en daar sta je dan ook weer even bij stil. Kanker blijft een rot ziekte en sowieso is ziek zijn niet leuk. Ik heb nu ook weer mensen in mijn omgeving die ziek zijn en ik kan ze niet helpen en zoiets voelt machteloos. Machteloos, eigenlijk een gevoel wat heel vaak voorkomt bij mij en vooral niet in blijven hangen. Bij machte zijn is beter, waar ben ik wel toe in staat.