Overal is wel een dag of een maand voor tegenwoordig. De maand maart is de maand van de chronische ziekte Endometriose. Ik heb zelf ook Endometriose en deze ziekte heeft een deel van mijn leven wel op zijn kop gezet. Nu niet meer want ik besloot om mee te doen met het spel dokter bibber en het bijna alles hebben de artsen toen weggehaald en ik ben sindsdien pijnvrij. Ik heb wel eens nagedacht over het ontstaan van de ziekte bij mij en ik ben opgegroeid bij een benzinepomp en ademde de benzinedampen soms in. Ik heb wel eens gedacht dat het daar misschien aan lag. Ik was aan de pil en de pil onderdrukte bij mij de Endometriose. Op het moment dat ik stopte om zwanger te gaan worden ging er bij mij geen baby groeien in de baarmoeder maar wel allerlei cystes en verklevingen. Op een gegeven moment werd mijn buik dik en ik dacht zwanger te zijn en ja het was wel even slikken toen bleek dat ik niet zwanger was maar geopereerd moest worden aan de dingen in mijn buik. Ik had Endometriose. Ik had mij er vrij snel bij neergelegd dat ik niet zwanger kon worden, als iets niet zo is dan is het niet zo en de weg van ivf met een kleine kans op zwangerschap, ik zag hem niet zitten na wat bewuste ervaringsverhalen vanuit mijn omgeving. Vriendinnen kregen wel kinderen en ik vond het eigenlijk wel leuk om tante te zijn. Ik vond het allerergste van de ziekte de pijn. Ik had mijn boom om tegenaan te rijden op een gegeven moment al uitgezocht, zoveel pijn. En als doorzetster gewoon altijd gewerkt met uitzondering van als er weer eens een operatie nodig was. Wat wel pijn deed waren de werkgevers die mij dan een te groot risico vonden om in dienst te houden. Er werd niet gekeken of ik een doorzetster was en mijn werk goed deed maar naar het bedrijfsrisico. Ik begreep het wel maar toch deed dit pijn. Zo in het nu zijn er amper nog belemmeringen, het enige is dat ik af en toe iets sneller moe ben dan een ander misschien en dat ik moet opletten met wat ik eet. Er is namelijk ook een stuk darm verwijderd bij mij want het zat bij mij overal. Ik heb mijn eigen lichaam goed leren kennen en ik weet nu wat wel en niet goed voor mij is. Heel veel mensen weten niet eens dat ik chronisch ziek ben want ik zit niet zo snel in de klaag modus. En iedereen mankeert wel iets en het gaat er eigenlijk niet om wat je mankeert maar hoe je ermee omgaat. Kijken en doen wat wel mogelijk is, bewust van…