Wat is het toch een rare wereld en ik hobbel er wat in de rondte. Verhalen die mensen delen en veel ervan kan er niet geschreven worden op mijn blog en ik kan er alleen maar over nadenken. Er stond de afgelopen week in de kranten iets over armoede en over mensen die dakloos waren. Heel veel dingen in het leven worden veroorzaakt door eigen keuzes en een deel van de dingen in het leven zijn geen eigen keuzes maar worden veroorzaakt door situaties waar je mee te maken krijgt. Ik was gisteren even bij de Voedselbank. Mijn oude team hobbelde vrijwillig in de rondte om andere mensen te helpen terwijl hun eigen gezondheid nou niet om over op dit blog te schrijven was. Petje af voor allemaal om zonder eigenbelang de mensen van voedsel te voorzien en dan nog het geklaag van wat mensen te moeten aanhoren. Er was weer een lichte stijging van het aantal voedselpakketten en dat voor zo’n klein dorp. Buiten kwamen de eerste klanten aan en ik zag veel dezelfde gezichten, mensen die de Voedselbank nog steeds nodig hebben. Het doet mij altijd wel wat. Hoe zou het landelijk zijn? En zullen economische vluchtelingen zich er bewust van zijn dat in het land waar zij komen ook armoede is en dat het geen walhalla is? Ik sprak laatst iemand die al heel wat landen aan had gedaan en overal op de bank sliep en nu maar weer terug ging naar eigen land want hij kwam nergens aan de bak. Deze persoon was zich er dus wel bewust van geworden dat het eigenlijk overal hetzelfde liedje is. Blijft feit dat je er zelf iets van zult moeten maken, of je nou in eigen land bent of ergens anders en veel mensen kunnen of willen er zelf niets meer van maken. Het is een leuke om over na te denken het verschil tussen ik kan niet of ik wil niet. En als iets wel kan met ontwikkelingsgeld en andere mensen gebruiken dit geld voor zelfverrijking, ja dan wil je al snel niet meer als jij wel een van de betere appels bent in het mandje die er voor iedereen iets van kan en wil maken. Een deel van de economische vluchtelingen zijn uit teleurstelling uit eigen land gevlucht en komen er hier dan achter dat wij ook een Zuidas hebben en pret… Het maakt het daarom moeilijk om iedereen over een kam te scheren want iedereen heeft zijn eigen verhaal. Als je ergens zou tegen kunnen demonstreren dan is het tegen beleid. Ik heb het al eerder geschreven, mensen die weinig te besteden hebben en moeten kiezen tussen een week eten of een kaartje Mailveld die kiezen voor eten en daarom zie je bijna niemand. En iedereen kijkt rond en rond naar een geschikte eerlijke en realistische partij om op te stemmen bij volgende verkiezingen en de meeste blijven kijken en zien nog niets alleen een groot gat en worden zelf creatief. Daar morgen meer over…