Ik had het gisteren met oma even over de herdenking van de Februaristaking en over het hoge op leeftijdsgehalte daar. Wanneer je verhalen kent van de oorlog van destijds en familieleden nog in leven hebt van deze oorlog of familieleden te herdenken hebt of bekenden dan is het logisch dat je er stond. En ook wanneer je interesse hebt in de geschiedenis van ons land en mogelijke overeenkomsten denkt te zien met de situatie in het nu of je gewoon verwant voelde met de helden van toen. Ik probeer met de meeste dingen te leven in het nu. Ik kan mij verplaatsen in de oorlogsverhalen maar ik was er niet bij. Ik ben geïnteresseerd in de oorlogen en ik ken de geschiedenis en de verhalen maar mag ik alsjeblieft ook bewust leven in het nu en verder? Ieder zijn meug toch? Of in het nu ieder zijn zeug, in het nu staan er mensen met varkenskoppen mutsen op te demonstreren en andere mensen daar weer tegen. Je suis dit en je suis dat en op mijn eigen levens netvlies staan hele andere dingen om te herdenken. Er komen nu oorlogslachtoffers ons land binnen en ik zit af en toe al in oorlog drie hoor… De jongeren in het nu zijn volgens mij met hele andere dingen bezig om te overleven en pillen horen daar ook bij. Ik moest aan pillen denken bij het beluisteren van een van mijn favoriete nummers in het nu van Mike Posner met I Took A Pill In Ibiza. De meeste van mijn vriendinnen begeleiden het pil gebruik van hun kinderen allemaal zo goed als mogelijk. En voor alles geldt, het is te koop en dus er zo goed mogelijk mee dealen ehhh omgaan dan maar. “Joh, je was er wel erg ziek van hè?” “Ja mam, viel niet echt lekker.” “En dus zoon lief?” “Ik doe deze pil niet meer mam.” En door voorlichting en bespreekbaar maken komt er altijd wel een moment dat ze er klaar mee zijn en andere prioriteiten gaan zien. Het druist misschien lijnrecht in tegen alle opvoedingsboekjes en regels en toch doen veel ouders het op hun eigen manier. Liever kinderen vanaf rond de zestien jaar thuis met wat drank op begeleiden en drank bespreekbaar maken dan ze met achttien jaar in coma te moeten ophalen op hun vakantieadres. Jointjes proberen hoort daar ook bij. Bespreekbaar maken en hopen dat ze iets van de opvoedkundige tips meekrijgen is zoooo in het nu. En zolang de terugroepacties van etenswaren en auto’s enzovoorts nog overheersen en suiker in de ban moet, waar hebben we het over… Er komt een dag in dit land dat je synthetisch drugsafval gewoon bij het KCA depot bij de gemeente gratis mag inleveren en pret, beter voor het milieu. Het zou zomaar in een verkiezingsprogramma kunnen staan…