Echt buikpijn van het lachen gisteren… Wij hadden de jaarlijkse Blokker reünie met het groepje van ons oude filiaal van vroeger. Fout is oud en de laatste van de groep nog werkzaam bij Blokker is nu ook ontslagen en proost…hoppa… Er is ondertussen een gigantische fout is oud groep zonder werk aan het ontstaan en wij vragen ons echt allemaal af waar wij van gaan leven met onze eventuele nieuwe banen van maximaal 20 uur in de week, want fout is oud en te duur en een risico op lichamelijke ineenstorting. Logisch gezien valt er weinigje te lachen en toch lachen wij ons eigenlijk van de stoel af in deze tijd. Het gaat ons vooral om de menselijkheid en dat er niet gekeken wordt naar wat iemand nog wel voor een bedrijf kan betekenen met omscholing. Van elkaar leren is zooooo… Het oude tuinpad van ons Blokker filiaal was zo leuk en eigenlijk gunnen de mensen met kinderen zoiets ook aan hun kinderen. Zich wel bewust van dat deze generatie zelf zijn eigen weg zal gaan uitstippelen maar je mag wel hopen dat zij nog iets van menselijkheid en pret in hun werk gaan krijgen. Onze oude chef zei nogmaals dat hij ons vroeger allemaal zoooo lief vond en wij waren een krengen. In de pauze filmpjes van onze chef maken en dan op video zetten en waar de plumeau in de winkel op de televisie te zien moest zijn daar draaide de gehele ochtend onze chef. Sekslijnen bellen en doorverbinden naar hem toe als hij bij de klantenservice stond met klanten en hij met zo’n hoofd stond. Hem laten omroepen in de winkel dat er een sleutelbos was gevonden van mevrouw A. Nus en vervolgens bij al het nieuwe personeel hetzelfde doen. Hem opsluiten in het computerhok en hem naar de opname studio’s van de televisie sturen om bloemen op te halen die er natuurlijk niet waren. En toch waren wij zoooo lief. Wij waren een geweldig team met gezelligheid humor en een geweldige omzet. De tijd dat een chef uit Amsterdam nog gewoon winkeldieven met big shopper en al de winkel uitsloeg en dat een geestelijke poppen terug kwam brengen die een vrouw gestolen had en bij de biecht door de biechtstoel viel… Je wist nog een beetje wie er in de winkel kwam en wie de winkeldieven waren, in het nu een hopeloze zaak. Het werk deed je met zijn allen en het kwam gewoon af zonder strenge planning. Er zijn geen statistieken van lachen tijdens het werk, alles draait om cijfers en ik denk toch dat een bedrijf met lachende mensen ook de cijfers omhoog kan duwen. Buikpijn van het lachen gisteren…