Eind januari en ik werd mee uit eten genomen door een vriendin met haar kinderen. Ja, de spaarkaarten van een supermarkt moesten op, korting is korting… In een voor ons onbekend restaurant zaten wij lekker ruim aan een tafel en door onze ogen was het restaurant gewoon vol en niet extreem vol. Een dure kaart en dan verwacht je toch iets van kwaliteit. De bediening was hilarisch en enige ervaring met hoe drankjes op tafel te zetten en eten aan tafel op te dienen ontbrak volkomen. Op het voorgerecht moesten wij ruim drie kwartier wachten en wij kregen geen mandje met broodjes of een drankje om het wachten te veraangenamen. Helemaal hilarisch was toen ons voorgerecht op was en de borden al tien minuten naar de keuken waren dat er iemand kwam vragen of wij ons voorgerecht wel hadden gekregen. Afijn, hoofdgerecht en nagerecht en hilariteit alom en wij hadden al uitgemaakt dat dit restaurant het zo nog geen half jaar vol zou gaan houden. Jammer want de kok was fantastisch en de gerechten heerlijk. De doodsteek kwam bij het afrekenen… Ja, lekker gegeten het duurde allemaal een beetje lang. En toen kwam het volgende antwoord retour… Het was de schuld van de supermarkt spaaractie. Laat hem even inwerken, het was de schuld van de supermarkt spaaractie. Het zijn van die momenten die mij er altijd weer even aan herinneren om steeds feedback op mijzelf te blijven toepassen. Ik ben niet perfect maar als dingen mislopen dan zou het best wel eens aan mijzelf kunnen liggen en pret en of je dan met de feedback iets doet is een tweede ding. Ik was eigenlijk blij met deze avond want heel erg veel gelachen, lekker gegeten en er weer iets van opgestoken. En aan dit voorval moest ik gisteren denken na de woorden van Spekman aan Wilders en de woorden van Wilders aan Spekman enzovoorts. De mensen die dit snappen, ik ga graag een keer met jullie uit eten in een goed restaurant…