Er zijn van die dingen waar je net even iets langer bij stil staat als anders en zo ook een bericht dat iemand de goede strijd voor iets heeft gestreden zonder eigenbelang en ten onder is gegaan. Ja nog wel in leven maar met een illusie armer. Ik heb er bewondering voor, als iets jouw visie is en je de mond opentrekt en het niet gaat redden. Vroeger noemde je zoiets vechten tegen de bierkaai of tegen de wind in plassen. Er valt van alles over te bedenken en te zeggen, het zijn wel mensen die een land nodig heeft. Het is wel zo prettig als iedereen naar beneden kijkt dat er eens een iemand naar boven kijkt of omgekeerd. Ti ta tegengas geven is niet altijd gewenst, ook al is het waar en waar en waar, bewust van. Verhalen hebben altijd meerdere kanten en ik heb deze cirkel aardig rond en ik denk en leer er het mijne van. Bestaat democratie nog wel, een volgende vraag die er in mij opkwam? Als een klein groepje mensen alle beslissingen neemt zonder andere mensen erbij te betrekken, is zoiets democratisch? Gaan mensen er niet al te veel van uit dat de kennis bij andere mensen er toch niet is en daarom maar het alleenrecht in handen nemen? Onder het mom van zo gaan wij het doen en zo gaat het hem worden? Ik zie dan voor mij dat een groep mensen twintig jaar doosjes aan een lopende band staan te vullen en er op een dag een nieuw iemand binnenkomt en die zijn mond opentrekt en het idee heeft dat het anders kan. En dan de directie zegt dat zij het beleid bepalen en dus je past je aan of je gaat weg. Ik zie dan gebeuren dat deze persoon voor zichzelf begint en de concurrentie aangaat met het bedrijf waar hij of zij niet mocht blijven en met het gevolg dat het bedrijf met de directie die niet in nieuwe ideeën geïnteresseerd was op den duur ten onder gaat. Visie hebben is leuk, visie bijstellen is af en toe ook nodig. Het gaat eigenlijk op voor heel veel dingen en zeker in deze tijd met zoveel veranderingen is er meer actie en reactie snelheid nodig. Ik denk wel eens dat veel dingen te snel en te gehaast gaan in het leven behalve besluitvorming en ad hoc veranderingen doorvoeren. Achter de feiten aanlopen heet zoiets of samen niet een vuist kunnen maken. En ik kom dan toch weer uit op het luisteren naar elkaar en van elkaar leren, je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, nieuwe ideeën en veranderingen worden zo wel geboren. Ik zie in het nu steeds meer afzonderlijke ideeën en groepen ontstaan en ik kan er niet blij van worden. Nog even en we gaan stemmen in welke provincie van Nederland je wilt wonen, allemaal gelijkgestemden bij elkaar in een provincie omdat het samen met en naast elkaar niet meer lukt, hoe zielig zou dat zijn…