Een ekster staarde mij vanmorgen aan door een van mijn ramen. Wij stonden oog in oog en de ekster vloog weg en kwam weer terug, nieuwsgierig staarden wij elkaar aan. De vogel had een groene vleugel en een blauwe vleugel en ik dacht, verhip mijn blauw met groene blog… De vogel was vast nieuwsgierig naar het waarom er even geen tekst meer op mijn blog verscheen. Tja vogel, ik was ook op zoek naar wat waarom vragen en in alle stilte komen er dan wat op je pad. Mensen worden af en toe gek van mijn waarom en ook dat ik van alles een onderbouwing wil hebben en pret. Ik ben niet op de wereld gezet om er zonder kennis weer vanaf te gaan, denk ik dan altijd maar. Ik zag de afgelopen week wat wespen en ik stond mij af te vragen waarom ik in januari wespen zag en of ze ook al zouden steken. Het waarom er nu wespen vliegen en wat zijn de gevolgen, ik kan er uren over nadenken. Je hoort her en der wat verhalen aan en je maakt combinaties en je bedenkt hoe zot de wereld aan het worden is. Hoe erg is het dat mensen een brief krijgen over een opvang voor ik ga op reis mensen in hun omgeving en in de brief staat dat je er met niemand over mag praten? Hoe erg is het dat er dan in alle stilte een inspraakavond passeert zonder pers en dat door tegens van de bewoners de locatie er niet komt en heel stilletjes naar verderop gaat en waar hetzelfde ritueel in alle stilte gaat plaatsvinden? Het leuke is natuurlijk dat mensen er dan later toch over gaan vertellen in de kennissenkring en dat de mensen niet begrijpen waarom het stil moest en waarom er niets over te lezen was. Ik ben lang niet de enige die graag het waarom van dingen wil weten… De pleisters op de monden van mensen die protesteren bij inspraakavonden die wel bekend zijn, ik snap ze wel. Ik liep nog tegen een ander ding aan, bewust niet naar buiten toe gebracht en ik dacht aan het waarom en ik woog de voors en tegens af. Ik bedacht hoe vreemd het eigenlijk is dat dingen half naar buiten toe worden gebracht. De angst regeert? En zo denk je de dagen door en val je van de ene verbazing in de andere verbazing. Ik kwam nog even op de hoeksteen van onze samenleving en waaruit bestaan deze hoekstenen vandaag de dag nog? Vroeger was het gezin de hoeksteen van de samenleving en het geloof. Zijn de hoekstenen er eigenlijk nog wel of bouwen we zonder hoekstenen maar wat raak? Ik zie dan een berg stenen zonder cement voor mij die beving na beving een beetje meer instort en in verval raakt omdat de hoekstenen ontbreken. Ik dacht na over de hoekstenen in mijn eigen leven en hoe deze niet ontbreken, wel steeds anders worden. Wat is het leven buitengewoon fascinerend, bedacht ik ook nog even op deze regenachtige zondag.