Vandaag even iets later want ik had wat andere dingen te doen. Gisterenavond Kerstdiner gehad met mijn vrijwilligerswerk met de gehandicapten. Bewust staan dansen met een vrouw die nog niet eens zolang geleden sexueel misbruikt is door een chauffeur van een taxibusje. Tja, die dingen gebeuren nog steeds. Ik hoop voor haar dat ze het al vergeten is. Meestal kom je er als taxichauffeur met een straf van gemiddeld vier maanden voorwaardelijk mee weg en een kleine geldboete. Laat ik mij hier vooral niet druk over maken, doet niemand blijkbaar….. Gelukkig zijn er nog genoeg mensen die wel goed zijn en doen en het was een fantastische avond voor iedereen. Vrijwilligers en weldoeners zijn zo belangrijk.

Ook opvallend deze week. Ik kreeg een envelop met de post van DELA, informatie over een uitvaartverzekering. In de envelop maar liefst 2 folders, een retourenvelop en een begeleidend schrijven. Ik las de teksten: regel het voor elkaar en wij helpen u graag verder. Dus ik bellen.

Een bandje met een keuzemenu. Optie 1: toets 1 om een overlijden te melden. Oké, dus er is iemand overleden en wat krijg je dan, toets 1. Hoe bezopen? Optie 2: adres en betaalgegevens wijzigen. Optie 3: overige vragen. Ik toetste 3 en kreeg te horen dat er maarliefst 7 wachtende voor mij waren. Ik opnieuw bellen en optie 2 gekozen. Toen had ik twee wachtende voor mij, stuk sneller dus. Ik kreeg een allervriendelijkste man aan de lijn en ik vroeg hem om mijn gegevens uit hun bestand te verwijderen. Dit kon. Ik wilde weten waarom ik in hun bestand stond. “Ze hadden een oud bestand opgekocht,” aldus de vriendelijke man, vandaar. Tja, ik zal wel weer ergens iets aangevinkt hebben bij een andere instantie en die zijn failliet en hebben het bestand doorverkocht aan DELA. De een zijn dood de ander zijn brood, zullen we dan maar weer zeggen.

De uitvaartbranche is big business geworden. Ik maak nogal eens wat uitvaarten mee. Wist je dat door alle regelgeving hier in Nederland er bijvoorbeeld geen zware metalen de grond in mogen bij een begrafenis. Veel uitvaartcentra kiezen al voor duurzame materialen. Dus je kunt maar het beste de goedkoopste kist nemen zonder metalen greepjes en dergelijke want ze moeten er gewoon weer af als de kist de grond in gaat. Is het niet nu dan komt er over 10 jaar wel weer een andere regel en moet het alsnog gebeuren. Dood maar nog niet begraven, zullen we dan maar weer zeggen.

Bij cremeren worden de metalen meestal een keer per jaar gescheiden en bewerkt. Er zijn uitvaartcentra die dit geld aan goede doelen overmaken. Het hooi is op en de koe is dood, zullen we maar zeggen.