En dan de laatste dag van 2015… Ik zag gisteren 2 jongens van een jaar of 14 met dozen en tassen vol met vuurwerk lopen, hun stralende en lachende gezichten spraken boekdelen. Een beeld om even vast te houden want het vuurwerkverbod gaat er langzaam maar zeker komen. In de sloot 2 witte zwanen die met elkaar aan het flirten waren en het voorjaar al in hun hals hadden. Mensen op weg naar de borrel en de lucht van oliebollen. Oliebollen blijven wel voorlopig, dacht ik zo…niets mis met dit woord. Misschien volgend jaar een vettaks erop los gooien onder het mom van een regeltje of een verhoging erbij… alles kan. Het jaar 2015 was voor mij een jaar van afscheid nemen en van nieuwe mensen erbij in mijn leven. In mijn levenstrein gingen er wat mensen uit mijn treincoupé en er kwamen nieuwe mensen binnen. Ik heb mijn eigen jaar geanalyseerd en even in de spiegel gekeken en hoppa door naar 2016. Ik heb geen goede voornemens, misschien de balans nog iets meer in evenwicht zien te houden zoals heel veel mensen om mij heen proberen te doen. Ik probeer zoveel mogelijk heen te gaan waar liefde is en ik probeer mij met wat humor overeind te houden. Het is voor mij al een hele klus om in deze tijd waarin de veranderingen zo snel gaan, om mee te gaan en om mij continue aan te passen en toch mijn eigen ik en visie te blijven vasthouden. Ik zei laatst nog tegen iemand dat het vermoeiend is om continue in oplossingen te denken en voorruit te denken, gelukkig zit er een uit knop in mijn hoofd om af en toe even die wereld uit te stappen. Ik ga stap voor stap het oude jaar uit. Dag 2015 en welkom 2016…