Toch raar, zo in deze tijd altijd een beetje terugblikken naar het afgelopen jaar… Na een drukke en gezellige week met heel veel mensen om mij heen is daar nu het naderende zwarte gat 2015. Nog even en 2015 verdwijnt voorgoed in een gat, wat rest zijn de herinneringen en het beeldmateriaal. Ik was even aan het terugdenken aan oma en haar verhaal over WOII. Het was na de aanslagen in Parijs en dat scholen en winkels werden gesloten. Oma vertelde over hoe zij met haar zusje door een straat liep in WOII en er opeens een vliegtuig naderde. Zij vertelde over hoe zij door onbekende mensen naar binnen werden getrokken en de bommen vielen. Na de bommen gingen zij weer de straat op en iedereen ging weer door met zijn dagelijkse bezigheden. Ik vroeg aan oma of zij ons een soort van uitlachte in het nu en met alle angst en ja ik omschreef het wel goed volgens oma. Ik leef in het nu en ik ben geboren in een land met de Nederlandse vlag en de naam Nederland. Er kwam een Europa en ik dacht toen nog heel naïef dat het voor de handel zou zijn en lekker makkelijk met een muntstuk. Toen kwam er Brussel en er kwamen Europese verkiezingen en opeens gingen onbekende mensen zich bemoeien met mijn stofzuiger. Ik ging mee in het nu en dus kwam de gewenning van een Europa als een stofzuiger met weinig vermogen heel langzaam op gang bij mij. En in 2015 was deze gewenning er nog lang niet en ik moest opeens gaan wennen aan een wereld in plaats van een Europa. Heel erg veel mensen en niet alleen vanuit Syrië die nu komen van buiten Europa om er een wereld van te gaan maken in Europa. Logisch gezien klopt een wereld in Europa niet, een wereld is heel de wereld… Als je het positief bekijkt dan heb ik het grote voorrecht om de periode van een land, een Europa en een wereld in Europa meegemaakt te hebben. Ik vraag mij echt af of er in het nieuwe jaar weer iets anders bedacht gaat worden om aan te wennen. Rennen of wennen gaat de spreuk voor de komende tijd worden en pret. Het zwarte gat van 2015 en ik sta er vrolijk wat dingen in te werpen en de rest gaat mee in mijn brein naar 2016. Ik sta opeens met een Nederlands vlaggetje in mijn handen, van iemand gekregen op 5 mei 2015. Ik voel de kracht vanuit het zwarte gat komen en aan mijn vlaggetje trekken. Ik ben sterker en mijn vlaggetje blijft en gaat mee naar 2016, gewenning. En zo rommel je het jaar wat uit in een decembermaand zonder vorst en met zon en sla je op 30 december 2015 nog muggen dood…ook even wennen.