Imagine all the people, een mooi nummer als je droomt van vrede en terecht overal ten gehore gebracht zo in het nu. Dromen mag, zeker, zolang je de realiteit niet uit het oog verliest. En over verliezen gesproken, gisteren was het voor mij de dag van de begrafenis van een van mijn beste vriendinnen. Ik had op zondag zelf een bloemstukje zitten maken, veel meer kun je voor een overleden vriendin niet doen. En voor de toekomst de lessen meenemen die ik in haar treincoupé heb mogen leren. Zij is helaas te vroeg uitgestapt en ik moet door. Op reis en op mijn reis door het leven komen er ook steeds mensen in mijn treincoupé en sommige blijven en anderen stappen levend na een periode weer uit. Helaas net zoals mijn overleden vriendin zijn er ook mensen die wel in leven hadden mogen blijven van mij, niet meer in mijn treincoupé. En zo leer ik van alle mensen iets in mijn eigen treincoupé des levens, zeker. De begrafenis was mooi en ik voelde zelf niet de behoefte om een zegje te doen, alles tussen ons was al besproken als we samen in onze trein zaten. Haar plekje is er nu een van in een stiltecoupé. Wel andere mooie toespraken en een mooi samenzijn en zoals zij het graag wilde. Hartverscheurend om het verdriet te zien, te horen en te voelen van alle mensen voor wie zij een zitplaats had in haar treincoupé. De een mocht iets dichterbij haar zitten en de ander zat iets verder weg. Heel af en toe gooide zij iemand uit haar treincoupé en daar had je het dan zelf naar gemaakt in haar ogen. Ik zag zelf op de begrafenis weer mensen die vroeger in mijn treincoupé zaten en toch leuk om hen weer te zien. Of ze ooit weer op mijn rails komen, de toekomst zal het leren. Na het vertrek van mijn goede vriend bij mij thuis bleef de stilte over. Het was even stil en mijn treincoupé was voor even leeg, op mijn om eten jankende huisdier na dan. Ik voelde mij leeg en heel erg eenzaam. Een ding heb ik van mijn vriendin meegekregen, zorg dat je treincoupé nooit lang leeg blijft, sluit je niet alleen op in je eigen treincoupé. En zo vervolg ik mijn reis, bewust van alle mooie mensen die nu vaak in mijn eigen treincoupé zitten en bewust van alle nieuwe mensen die nog zullen opduiken.

Iemand die zo diep in je hart zit kun je door de dood niet verliezen. Dag lieve Anneke, voor altijd in mijn hart en het was erg gezellig samen in onze trein.