Ik was het afgelopen weekend op een verjaardag en dan gaat het links of rechtsom ook over de ik ga op reis mensen die hier elke dag weer binnen komen. De meeste mensen vinden dat de maat vol is en de kreet burgeroorlog komt steeds meer over tafel, zorgelijk. Ik was mij gisteren in het vluchtelingenbeleid aan het verdiepen en bij een bezoekje aan mijn vader kwam hij met stof aanzetten waar ik weer over kon nadenken. Hij heeft rond 1998 zelf als vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk gewerkt en hij komt nog wel eens ex-vluchtelingen tegen die volledig geïntegreerd zijn en hem nog steeds herkennen en hem dankbaar zijn. Heel veel mensen zijn een waardevolle aanwinst voor ons land geworden, het is niet alleen somberheid als de klok twaalf slaat. Ik heb de verhalen destijds ook meegekregen van de vrouwen en van verkrachtingen tot verbrandingen en bedreigingen aan toe. In die tijd kwamen zij niet met duizenden per dag ons land binnen en zij waren welkom zonder spandoek of welkomstlied. Mijn vader vertelde dat er toen ook al economische vluchtelingen bij waren en dat ze in een huis met mannen een koffiezetter wilden hebben. Hij een tweedehands koffiezetapparaat gebracht en toen zeiden zij dat zij recht hadden op een nieuwe. Mijn vader boos en op kantoor vertelde iemand hem dat er inderdaad een potje was voor een nieuw koffiezetapparaat. Mijn vader vond zoiets toen onbegrijpelijk en later bleek dat deze mannen allemaal terug moesten en dat hij allang had gezien waarvoor zij wel naar Nederland toe waren gekomen. Mooie verhalen over toen en ik leef in het nu en toen was toen. Ik hoor nu van diverse kanten dat mensen in een dorp verderop uit een flat moeten die gesloopt zou gaan worden. Tot de sloop mochten zij er wonen en nu moeten zij eruit, niet vanwege de sloop, wel vanwege de komst van ik ga op reis en ik blijf mensen. Mensen die deze woningen hadden geaccepteerd omdat zij zelf al geen woning konden vinden, allemaal met hun eigen verhaal. Hoppa en weer verder zoeken als Nederlander in eigen land. Het draagt allemaal niet bij aan de vrede om het zo maar eens te omschrijven.