Gewoon doen waar je zin in hebt en er zelf plezier aan beleven, heerlijk. Zo vlinder je van locatie naar locatie om vooral te luisteren en zelf de handjes uit de mouwen te steken. Ik kom onderweg altijd de leukste mensen tegen, heerlijk. In de ochtend een verhaal vanuit de stad over de ik ga op reis mensen in een AZC die troep achterlaten in een winkelcentrum en hun gekregen kleding gewoon weggooien. Ja, ze hebben zelf geld om de welvaart in onze eigen winkels te kopen, kun je het ze kwalijk nemen?Misschien kunnen ze in de welkomstpakketten gratis prikstokjes doen en een gratis afvalzak en een gratis uitleg erbij dat wat ze niet willen met de prikstok weer in de zak kan en vervolgens in de gratis afvalbak? Verhalen over een gratis visvergunning als bezigheidstherapie voor de ik ga op reis mensen en andere gratis dingen die verstrekt worden. Een verhaal vanuit Hongarije over mensen die eten weggooien. Een verhaal over een ik ging op reis gezin en later omgezet in een mogen blijven gezin met woning en met heel erg veel kinderen die overlast veroorzaken in de buurt en er niets van gezegd mag worden. Meerdere verhalen over de inzet van handhaving en politie bij de AZC’s en dat andere zaken nu nog langer op de plank blijven liggen. Verhalen over de ik ga op reis mensen in de AZC’s en die hun afkeer jegens elkaar gewoon in ons land voortzetten. Verhalen van allemaal mensen die het meer dan zat zijn dat de ik ga op reis mensen hier komen. Verhalen van studenten en andere mensen die hun woning moeten verlaten vanwege de ik ga op reis mensen. Verhalen van mensen afkomstig uit een andere land en die hier zijn gaan wonen en werken, Nederlanders zijn, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen hier geboren en die nu zorgen hebben dat de zorgzaamheid aan hen en andere generaties gaat ophouden. Verhalen met zorgen over de komst van een opvang voor de ik ga op reis mensen in mijn eigen woonplaats. En de vraag, wat kunnen wij er aan doen? Verhalen en verhalen en verhalen en Ingrid luistert en luistert en zegt af en toe iets terug. In huis denk je weer eens wat na over de verhalen, in alle stilte en rust. Verhalen die voelen als een hoofdstuk in een dik boek. Fictie of non-fictie boek?