Ik had het gisteren over lijden. De zelfmoord van bekende Nederlanders bracht het gesprek de afgelopen week bij mij even op zelfmoord. Wat als je lijden geestelijk of lichamelijk zo’n last is geworden dat je de dood verkiest? Het toont eigenlijk aan dat wij nog maar bar weinig weten over de werking van ons brein. Iemand gaf mij een andere invalshoek aan en vertelde dat ouderen gewoon via het internet een poeder of pil kunnen bestellen om zelf een einde aan hun leven te maken. Ik denk zelf dat de zorgmedewerkers blijer zouden worden als alle ouderen morgen naar De Dam in Amsterdam zouden komen om mee te protesteren voor een betere zorg om 12.00 uur. En misschien dat het beeld van zoveel zorgmedewerkers bij elkaar de oudere mens weer wat nieuwe levensmoed kan geven… Zelfmoorden of pogingen tot zelfmoord van familie, bekenden, vrienden en vriendinnen lopen als een verdrietige draad door mijn eigen leven heen. Als je het waarom weet als achterblijver dan kun je er iets makkelijker mee omgaan is mijn eigen bewuste ervaring, triest blijft het wel. En het is eigenlijk net als met alle andere dingen die afwijken van “het normale”, er rust een taboe op. Hoe vaak mensen ook over dingen wel schrijven of dingen roepen, het lijkt wel alsof dingen en veranderingen niet aankomen. Toch blijft het raar dat het zo vaak over zelfredzaamheid en regie in eigen handen gaat en dat we liever toch niet hebben dat mensen de regie voor hun eigen dood in eigen handen nemen. Er zijn zelfs kinderen die de euthanasie van een zieke ouder tegenhouden uit egoïsme. Je kunt je dan wel weer afvragen of het ook egoïstisch is als je zelfmoord pleegt of euthanasie pleegt. Vragen en vragen en vragen en hoppa doorgaan is beter. Voordat je er erg in hebt ga je anders net zo krankzinnig worden als wat andere mensen op deze wereld. Ik las gisteren op het strand over dat Nietzsche na de mishandeling van een paard krankzinnig werd. Ik gelijk om mij heen gekeken of er ergens een paard te bekennen was op het strand en pret. Misschien tijd voor een filosofische pauze en te gaan lachen in het weekend. Genot… daar stond namelijk ook iets over in mijn filosofie boeken…