Het is beter om in het nu te leven en de dag te plukken en toch kun je van geschiedenis veel leren en af en toe van oude herinneringen ophalen. Je leert zo nog eens wat bij. In mijn beleving zaten oude mensen vroeger allemaal op stijldansen. Dus niet, er waren mensen die niet mochten dansen op hun vrije zondag vanwege het geloof. Die zondag was dus zo vrij nog niet…  Zo leer je nog eens wat en zij wilden weten of ik kon stijldansen. Ja hoor, alleen afdansen was niets voor mij. Met een groot rugnummer achterop mijn kunstjes doen, ik vond het belachelijk. En zo maak je de mensen weer aan het lachen… Om even terug te gaan naar het nu, misschien dat de oude mensen de vluchtelingen van nu nog wel het beste begrijpen. Kinderen die langs een spoorlijn lopen, metalen draadhekken, treinen vol met mensen, mensen als dieren in vrachtwagens. Oude wonden die open gaan als zij de beelden zien op de televisie en zij vinden het vreselijk. Ik ook hoor, zeker. Voor mij is hun oorlog van toen gaan leven door al hun verhalen en geen een verhaal is hetzelfde. In het nu de verhalen van alle mensen vanuit de landen waar oorlog is (of was) of landen waar mensen zich niet vrij voelen. Ik denk zelf dat je pas weet wat vrijheid is als je zelf niet vrij bent geweest. Niet vrij door een strenge opvoeding, geloof, niet vrij door ziekte en beperkingen en ga zo maar door. Ik moest aan Martin Luther King denken en hoe zijn woorden toepasselijk zijn op de situatie van alle mensen die nu Europa en mijn landje in reizen in het nu. “Hun lot is verbonden met ons lot en hun vrijheid is onlosmakelijk verbonden met onze vrijheid.” Vooral deze woorden, vasthouden en opslaan, leuk voor later om nog eens bewust aan terug te denken… Of, “We kunnen nooit tevreden zijn zolang onze lichamen, dodelijk vermoeid van het reizen, geen onderkomen kunnen krijgen in de motels langs de snelwegen en in de hotels in de steden.” Even vervangen door tenten en containerwoningen in het nu… Hij was van de vreedzame manier en sprak de mensen aan op gedrag. Ik kwam zelf de afgelopen week ook in een situatie terecht waarop aanspreken op gedrag voor mij geen optie was. Ik zocht naar overeenkomsten en ik vond er een en het ijs was gebroken en het kwam goed. Iedereen heeft wel wat overeenkomsten in doen en laten of denken maar daar draait het in deze wereld vaak niet meer om. Iedereen wil welvaart en een goed leven en meer en meer en meer en met alle mensen op deze wereld kan dat niet. Recht hebben op en niet blij zijn met wat je wel gegeven wordt. De aardbol is op en leeggezogen voor onze eigen graaizucht door denken recht te hebben op. Mensen hebben een ding zeker wel gemeen, zorgen voor zichzelf en vooral heel erg goed…denk ik. Wie zorgt er voor de aarde vraag ik mij dan wel eens af en pret.